 |
|
In 1911 richtte de minimalist Frans Van Cauwelaert mee het weekblad Ons Volk Ontwaakt op, genesteld in de Vlaamse katholieke studentenbeweging, en met onder andere de jonge Marnix Gijsen als één van de redacteurs. Dit weekblad wordt als de voorloper van De Standaard gezien. De eisen voor Nederlandstalig onderwijs en administratie moesten kracht bijgezet worden met een eigen Vlaamse krant.
Op zaterdag 2 mei 1914 richtte diezelfde Frans Van Cauwelaert met Alfons Van de Perre en Arnold Hendrix samen met 151 aandeelhouders in Hotel Wagner in Antwerpen het dagblad De Standaard op, en de uitgeverij De Standaard N.V., maar door het uitbreken van de oorlog zou de eerste editie enige jaren op zich laten wachten. De krant De Standaard verscheen voor het eerst op woensdag 4 december 1918 in een oplage van 4 000 exemplaren[1].
De krant kreeg rechts vlak naast de kop de leuze mee: Vlamingen spreekt uw taal.
Van Cauwelaert schreef: "Een enkel woord slechts ter inleiding, want men verwacht ons aan het werk." en "Wij zullen zelf niets ongedaan laten om De Standaard in weinigen tijd te verheffen tot een der meest aanzienlijke organen van de Belgische pers".
Van in het begin had de krant als ondertitel Het dagblad voor staatkundige, maatschappelijke en economische belangen. De eerste edities, in broadsheet formaat, maten 45 centimeter op 60 centimeter. De krant telde 2 pagina's (één vel) en kostte 10 cent. Het grote formaat werd (mits een kleine aanpassing naar 58 op 41 centimeter) tot 2004 aangehouden. Daarmee was De Standaard lange tijd letterlijk één van de allergrootste kranten ter wereld.
Reeds in 1919 installeerde de redactie zich aan de Brusselse Jacqmainlaan. Initieel bewaakte Van Cauwelaert de redactionele lijn, en beheerde Van de Perre de zakelijke kant. In 1922 werd Van Cauwelaert burgemeester van Antwerpen en werd redactiesecretaris Marcel Cordemans de eerste formele hoofdredacteur. Met een kleine redactieploeg, waaronder Jan Boon en Filip De Pillecyn verwierf De Standaard toch snel een positie in het perslandschap, en steeg de oplage naar 12 000 exemplaren.
Van 1921 tot 1940 werd een Antwerpse editie van De Standaard uitgegeven onder de aparte kop De Morgenpost.
Eind jaren twintig verwierf Gustaaf Sap de controle over de krant. Hoofdredacteur Cordemans diende op te stappen en werd opgevolgd door de meer Vlaamsgezinde Jan Boon tot deze laatste in 1939 naar het NIR vertrok.
Toen in 1940 de oorlog uitbrak staakte de uitgeverij De Standaard N.V. het publiceren van de krant (op 16 mei 1940) en werd een nieuwe uitgave (Het Algemeen Nieuws) uitgebracht. Na de oorlog werd de uitgeverij beschuldigd van collaboratie met de Duitse bezetter. N.V. De Standaard kreeg een publicatieverbod voor twee jaar en daarom werd er een nieuwe uitgeverij opgericht: De Gids N.V., die in november 1944 de krant De Nieuwe Standaard ging uitgeven. Ook andere titels van de oude Standaard-groep werden door deze nieuwe vennootschap voortgezet.
Albert De Smaele (niet te verwarren met minister Albert De Smaele), de schoonzoon van Gustaaf Sap, trad namens de aandeelhouders op de voorgrond. Tevens was er de vereniging De Schakel, een groep Vlamingen die de redactielijn van De Nieuwe Standaard aanvielen. De krant werd een ongenuanceerde houding tegenover de repressie verweten. De berichtgeving bij de executie van August Borms was een keerpunt. De door De Smaele vertegenwoordigde vennootschap De Standaard N.V. wenste de tijdelijke overeenkomst met De Gids N.V. op te zeggen bij het einde van het publicatieverbod in 1947 voor de titels van de kranten en toen De Gids het akkoord van 1944 niet honoreerde, procedeerde de oude uitgeverij succesvol voor de eigen titels.
De titel De Nieuwe Standaard werd vervolgens in april 1947 veranderd in De Nieuwe Gids. Vanaf 1 mei van dat jaar werd de krant De Standaard weer uitgegeven, met Albert De Smaele als beheerder én hoofdredacteur.
Op 8 juni 1976 ging de Standaard-groep failliet en enkele weken later werd de Vlaamse Uitgeversmaatschappij opgericht met de steun van de Antwerpse reder André Leysen. Sindsdien wordt De Standaard door deze maatschappij uitgegeven.
Eind januari 2005 lanceerde de krant een klein broertje: De Standaard Espresso. Deze krant, op tabloid formaat en in full color, was vooral bestemd voor de internetgeneratie. De krant was dunner dan de normale editie van De Standaard en werd aantrekkelijk geprijsd op een halve euro. Eind juli 2005 werd beslist de krant uit de rekken te nemen door tegenvallende verkoopsresultaten.
Sinds 23 april 2007 verschijnt de krant op tabloidformaat met een andere lay-out, een nieuw lettertype en meer kleurenfoto's. |
Pagina per krant 
