Bart Nijman: 'Zolang ik me kan herinneren, vrees ik de groei van de islam in Europa'
'Hoewel het me geen enkele moeite kost de islam als een vijand van individuele vrijheden te beschrijven, blijft het een kruisgang om teksten zoals deze te schrijven'
Noem mij gerust een bang mannetje, maar al zolang ik me kan herinneren, vrees ik de groei van de islam in Europa. Al op jonge leeftijd was mij duidelijk dat de islam niets goeds voorheeft met vrijheid en vrouwenrechten, met homo’s en ongelovigen, met Amerika en het Westen. Dat MTV vloekt met alles wat de moskee verkoopt.
De islam doet niet aan democratie, de wetten van de sharia vloeken met Vrouwe Justitia, Jodenhaat is een endemisch probleem onder aanhangers van de islam, ongelovigen dienen zich te bekeren of worden geknecht en in ultimo geloven de volgers van de profeet Mohammed niet in de liefde voor het leven, maar in een zaligmakende heiligheid van het hiernamaals. De dood belooft aan moslims een grotere beloning dan het leven.
Het staat letterlijk in hun heilige schriften. Omdat de islam nooit een Verlichting heeft doorgemaakt, zijn die teksten nog altijd leidend (dus bespaar me alle luie ‘ja, maar het christendom heeft ook veel bloed vergoten’-retoriek). Overal waar de islam een kritieke massa bereikt, worden seculiere wetten en individuele vrijzinnigheid gewurgd en gewroken.
Gek genoeg werd mij en iedereen op school, via de media en vanuit de politiek, altijd opgedrongen dat islam een vreedzame religie is, dat grauwe gewaden geen vrouwenonderdrukking, maar een vrije keus voorstaan en dat de aartsconservatieve, patriarchale dogma’s van de Koran prima samengaan met de post-kerkelijke vrijheden van een liberale samenleving.
Als niet-islamitische westerling word je geprogrammeerd om te denken, beamen en publiekelijk te belijden dat een religie die tot bloederig geweld bereid is om hun heilige gelijk te handhaven een aanwinst is voor alle vrije samenlevingen. Iedere seculiere West-Europeaan wordt door deze progressieve dogma’s onderworpen aan de fantasie dat islam een vorm van vrijheid en vooruitgang voorstaat. Het is de gevaarlijkste leugen van de naoorlogse samenleving en je kunt overal ontwikkelingen zien waarin de waarheid hem achterhaalt.
Hoewel het me geen enkele moeite kost de islam als een vijand van individuele vrijheden te beschrijven (wat je eenmaal hebt gezien, kun je niet meer ontzien), blijft het een kruisgang om teksten zoals deze te schrijven.
Enerzijds omdat aan het onderwerp het risico kleeft dat je een publieke paria wordt (en mogelijk zelfs een doelwit, want de islam duldt geen kritiek), anderzijds omdat islamitische ondermijning verre van een definitief feit is en dit soort waarschuwingen dus wat te alarmistisch ‘wolf!’ roepen.
Maar vooral omdat hoe zichtbaarder de opmars van de islam met al zijn uitwassen wordt, hoe dieper het besef indaalt dat niemand iets doet en bijna iedereen zulke ontwikkelingen aan het toeval overlaat. Het doet je beseffen dat ook de vrijheid, het recht en de democratie ooit slechts uit het toeval geboren zijn. En dus ook bij toeval kunnen verdwijnen.