Een rollercoaster, daarop zijn de supporters van Club Brugge sinds het begin van de play-offs beland. Eind maart leek niets nog mogelijk voor de West-Vlamingen: ze waren zo goed als uitgeteld voor de landstitel en de treurmars onder Ronny Deila deed allerminst dromen van Europees succes. Dik een maand later mochten ze in Firenze de poort naar hun eerste Europese finale sinds 1978 proberen open te wrikken.

Ook in Italië draaide de rollercoaster vrolijk rondjes, met een wedstrijdscenario dat niet voor hartlijders was weggelegd. “Als iedereen zijn taak uitvoert, hebben we een goede kans”, had interimcoach Nicky Hayen (43) voor de match gezegd. Net dat leek bij momenten te ontbreken tegen Fiorentina, slechts achtste in de Serie A maar vorig jaar wel verliezend finalist in de Conference League.

Voetballend haalde Club Brugge niet het niveau van de voorbije weken en defensief zag het bij momenten violette sterretjes. Maar net nadat Onyedika zich na een uur op een domme manier had laten uitsluiten, leek Igor Thiago een tienkoppig Club te verlossen. Tot invaller M’Bala Nzola in het absolute slot van de partij de Italianen terecht de overwinning schonk.

Genadige Gonzalez

Het was het sluitstuk van een match die al na amper vijf minuten ontploft was. Sabbe en Skoras gaven Riccardo Sottil te veel ruimte, die vanaf de linkerflank naar binnen sneed en van net buiten de zestien fenomenaal trapte: Nordin Jackers – in doel de voorkeur gekregen op de herstelde Simon Mignolet – was kansloos. Nauwelijks drie minuten later had Nicolas Gonzalez altijd de 2–0 moeten maken, maar de 26-jarige Argentijn, in de zomer van 2021 voor 24,5 miljoen euro overgenomen van Stuttgart, toonde zich niet voor de laatste keer genadig.

Club Brugge hapte in een intense eerste helft naar adem en kwam vrijwel vanuit het niets langszij: Igor Thiago, de man van 37,5 miljoen, had eerst pardoes op Terracciano getrapt, in de rebound belandde de bal op de arm van Cristiano Biraghi. Hans Vanaken zette na een VAR-interventie de strafschop ijzig kalm om: 1–1.

Fiorentina, een atypische Italiaanse ploeg, was niet van slag en bleef hoog druk zetten. Coach Vincenzo Italiano staat erom bekend zijn elftal te laten voetballen, alleen kan het team de jongste weken moeilijk scoren – nog altijd een voorwaarde om wedstrijden te winnen. Toch klom La Viola nog voor de pauze opnieuw op voorsprong. Na laks verdedigen van Bjorn Meijer kon Jackers een afstandsschot van Bonaventura niet klemmen, waarna de bal via enkele tussenstations voor de voeten van Belotti belandde. Vanuit de draai haalde die uit: 2–1, een verdiende voorsprong.

Machtige Thiago

Het kwam er voor Club na de pauze op aan de schade te beperken en zelf aanvallend meer uit de verf te komen. Geen eenvoudige opdracht, want de Conference League is voor Fiorentina een hoofddoel. De voorbije weken stelde Italiano in de Serie A niet zijn beste elf op, net in functie van deze Europese competitie. Bovendien was het al elf Europese matchen op rij ongeslagen – de langste serie in de clubgeschiedenis.

Het eerste doelgevaar was opnieuw van Italiaanse makelij: Biraghi schilderde een vrije trap op het hoofd van Belotti, Jackers tikte de kopbal vanonder de lat weg. Club kon daar aanvankelijk te weinig tegenover zetten, maar net als voor de rust kreeg het plots een dot van een kans: Thiago zette zich goed door en legde af voor Jutgla. De Catalaan slaagde er niet in de bal in het lege doel te werken. Het leek Club zuur te zullen opbreken, want even later pakte Onye­dika na een onbesuisde wilde tackle zijn tweede gele kaart in drie minuten, een terechte uitsluiting.

Club moest nog een halfuur met tien voort, maar net toen was Thiago – weer hij – de Italiaanse verdediging te snel af. De Braziliaan hield Ranieri af en trapte prima overhoeks binnen (2–2). Het gaf de ploeg van Nicky Hayen moed en Fio­rentina slaagde er aanvankelijk niet in zijn overtal om te zetten in kansen. Pas in de laatste 10 minuten was er echt sprake van een Italiaanse omknelling en in de 91ste minuut velde de ingevallen Nzola het logische, maar harde verdict: eerst trof hij nog de paal, in de rebound legde hij simpel binnen (3–2).

De Italianen hebben de kwalificatie nog niet op zak, al zal Club Brugge volgende woensdag niet mogen vervallen in de fouten die het in Firenze maakte, als het aanspraak wil maken op de apotheose op 29 mei in het Griekse Athene.

FIORENTINA-CLUB BRUGGE3–2

DOELPUNTEN: 5’ Sottil 1–0; 17’ Vanaken 1–1 (strafschop); 37’ Belotti 2–1: Thiago 2–2; 90’+1’ Nzola 3–2

ASTON VILLA-OLYMPIAKOS2–4

DOELPUNTEN: 16’ El Kaabi 0–1; 29’ El Kaabi 0–2; 45’+1’ Watkins 1–2; 52’ Diaby 2–2; 56’ El Kaabi 2–3; 67’ Hezze 2–4

Finale ver weg voor Lukaku, De Ketelaere zet wel stevige stap

Een Europa League-finale met Romelu Lukaku en ‘halve Belg’ Mile Svilar versus Charles De Ketelaere? Was mooi geweest, maar het ziet er alvast van de kant van Roma niet goed uit. Thuis tegen Leverkusen trof Lukaku voor de Romeinen nog wel de lat, maar het was de Duitse kampioen die scoorde. Florian Wirtz strafte geknoei in de Italiaanse verdediging af. In de tweede helft werd het nog erger voor de giallarossi, toen Robert Andrich de 0-2 maakte. Een finale is veraf voor Lukaku en Svilar.

Dan ziet het er voor De Ketelaere een stuk beter uit. Atalanta kwam snel op voorsprong bij Marseille: Gianluca Scamacca maakte een mooie aanval koel af. Lang duurde het niet voor L’OM gelijkmaakte. Chancel Mbemba, in een ver verleden nog bij Anderlecht, borstelde de gelijkmaker fraai binnen. Daarna wist de club uit Bergamo die 1–1 wel vast te houden. De Ketelaere houdt 22 mei, de dag van de finale, best vrij in zijn agenda. (btj)

]]>

Lees ook

 Nicky Hayen, in enkele maanden de gevierde T1 van Club Brugge, voor Europese halve finale tegen Fiorentina: “We moeten nog niet te hoog van de toren blazen” 

]]>