Eenmalig 25 euro voor “het tekenen van kleding en persoonlijk linnengoed met de naam van de bewoner”. 30 euro per maand voor de was en de strijk. En toiletartikelen worden gefactureerd “wanneer de voorkeur wordt gegeven aan andere producten dan deze die standaard door de voorziening gedekt worden”.

Het zijn maar enkele van de supplementen die een willekeurig Vlaams woonzorgcentrum op zijn website afficheert. En dat is al veel: nog vaker krijg je de specifieke tarieven niet zomaar te zien. “Internetverbinding, kabel-tv, drank: het verschilt van instelling tot instelling of daarvoor al dan niet supplementen worden aangerekend”, zegt Herman Fonck, voorzitter belangenbehartiging bij de ouderenvereniging Okra. “Je hebt er soms die uitdrukkelijk zeggen: bij ons is het wél in de prijs opgenomen.”

Kine, kapper, sondevoeding...

Het principe doet denken aan dat van lagekostenluchtvaartmaatschappijen: in de ticketprijs is alleen de vlucht inbegrepen, voor (hand)bagage, inchecken op de luchthaven en om samen te zitten moet je bijbetalen.

Ook in woonzorgcentra gaat het aanrekenen van supplementen soms ver, zegt Fonck. “Ik zag onlangs een factuur van een bewoner die tijdens het kerstdiner een wafeltje had gevraagd in plaats van het koekje dat werd aangeboden. 1,5 euro extra, want dat was ‘voeding buiten de maaltijden’. We geven daarom altijd als raad aan onze leden die een woonzorgcentrum zoeken voor hun ouders: vraag het na.”

De kloof tussen het verblijf en het pensioen van de bewoners neemt toe. Voor een verblijf in een woonzorgcentrum moet je ondertussen gemiddeld maandelijks al 500 euro bijbetalen boven op het pensioen.

Kinesist, kapper, sondevoeding… Het zijn maar enkele van de diensten waarvoor supplementen mogelijk zijn. “Zelfs het wassen van persoonlijke kledij is vaak niet inbegrepen”, zegt Fonck. “Je zou dat toch mogen verwachten. De bewoners hebben vaak geen andere keuze, tenzij ze op hun eigen kinderen een beroep doen voor hun was. Woonzorgcentra wassen wel al het beddengoed, dan lijken de kleren toch niet zo onoverkomelijk.”

Gemiddeld kost een rusthuis momenteel 2.182 euro per maand, berekende Okra op basis van cijfers die het twee keer per jaar opvraagt bij de Vlaamse overheid. Via de databank met kostprijzen, personeelsbezetting en inspectierapporten wil de ouderenvereniging haar leden en hun ouders via “objectieve kenmerken” in staat stellen woonzorgcentra “in een handomdraai” met elkaar te vergelijken.

Nieuwe prijsverhoging op komst?

Maar in die maandprijzen zit dus de zwarte vlek van de supplementen. “We vragen daarom dat de Vlaamse overheid meer gegevens inzamelt over kostprijssupplementen, en al die gegevens vlot ter beschikking stelt aan wie op zoek is naar een woonzorgcentrum.”

Okra waarschuwt nog dat er nog een nieuwe golf van prijsverhogingen aankomt. Er is onlangs beslist dat woonzorgcentra voortaan de gezondheidsindex moeten volgen waar ook de pensioenen aan gekoppeld zijn. Maar bij de volgende overschrijding mogen ze nog één keer de consumptie-index volgen. “We gaan ervan uit dat een aantal woonzorgcentra die kans zullen grijpen om nog eens een forsere verhoging door te voeren, nu het nog kan”, zegt Fonck.

Lees ook

 Ouderen pikken discriminatie niet langer: “Het is niet omdat ik 65 ben dat ik wil leren bloemschikken”