“Het was vandaag een beetje een gevecht tegen onszelf”, zei Hanzic. “We haalden niet meer het niveau van donderdag. Hoe dat komt? Geen idee. Was het vat af misschien? Wie zal het zeggen. Dit doet natuurlijk pijn. Zo sterk terugkomen, eerst in het seizoen en nu in deze finale: dan wil je uiteraard meer. Maar we moeten ook eerlijk durven zijn: Roeselare was in deze vijfde match gewoon beter. Toch ben ik heel fier op ons team. Wat wij dit seizoen allemaal hebben meegemaakt, is echt niet normaal. De ene blessure na de andere, een speler die plots vertrok (Hetman, red.), het gedwongen afscheid van Perin... Daar hebben we ons toch knap overheen gezet. Alleen spijtig dat de kers op de taart ontbreekt.”

Hanzic - altijd met een glimlach op het gelaat - groeide in een mum van tijd uit tot de publiekslieveling in de Steengoed Arena, maar toch gaat hij andere oorden opzoeken. “De Franse competitie wordt een nieuwe uitdaging voor mij”, zegt de Kroaat. “Een sterkere competitie, met meer ploegen die aan elkaar gewaagd zijn. Daar kijk ik naar uit. Maar ik zal mijn seizoen in Maaseik nooit vergeten. Ik heb het hier echt naar mijn zin gehad. En wie weet kom ik ooit nog terug”, besloot Hanzic, die donderdag nog onder het mes moet. “Een enkelblessure die ik al even meezeul, maar ben blijven uitstellen voor deze finale.”(jüs)