Carin (62) en Roos (22): ‘We zijn Amsterdammers in Badhoevedorp’

Carin: “Roos was een ondernemend kind, en een beetje een einzelgänger, net als ik. Haar broer is meer van het verenigingsleven. Roos heeft haar vrienden en meer heeft ze niet nodig.”

Roos: “Ik ben meer van de kleinere, intensieve relaties dan echt een grote groep, ja. Dat hele extraverte hebben wij allebei nooit gehad.”

Carin: “Gewoon een paar goeie mensen om je heen.”

Roos: “Als gezin zijn we met zijn vieren ook heel hecht. Ik kan dag in dag uit met jullie kletsen, zonder oordeel of argwaan. Ik ben me ervan bewust dat het speciaal is om als gezin zo’n band te hebben. Dat komt denk ik ook doordat mijn ouders al relatief ouder waren toen ik werd geboren. Ze hebben bewust gekozen om eerst veel te reizen, leuke dingen te doen, dingen te ontdekken. Ik heb dat ook – vrienden van me beginnen soms al langzaam over trouwen, ik wil, net als mijn ouders, nog heel veel dingen doen.”

‘Ik had een mental breakdown in de Ikea’

Carin: “We zijn allebei ondernemend, proberen graag nieuwe dingen. Ik loop binnenkort het tweede deel van de Camino de Santiago in Spanje, Roos heeft vorig jaar een half jaar in Florence gewoond.”

Roos: “Dat was waanzinnig, het brengt nieuwe kennis en ervaringen, maar is ook spannend. In de eerste week had ik een mental breakdown in de Ikea. Ik wilde gewoon naar huis! Gelukkig is dat nu iets waar we om lachen.”

Carin: “Samen proberen we ook nieuwe dingen uit, nieuwe recepten bijvoorbeeld, en laatst hebben we een stiltemeditatie gedaan. We waren benieuwd of we het zouden kunnen opbrengen, de hele avond stil.”

Roos: “Het was lastig, maar wel een succes. Dat hebben we toch maar weer gedaan.”

Roos: “Toen ik jong was, was mijn moeder veel op reis voor werk. Ondanks dat ik dat gewend was, kon ik haar natuurlijk enorm missen, en ik was altijd heel blij als ze weer terug was. Als we dan belden, zei ze: ‘We kijken altijd naar dezelfde zon en maan.’ Wat zoetsappig, denk ik nu, maar wel waar. Het was een relaxte jeugd, mijn ouders hebben ook nooit dingen verboden toen ik ouder werd. Er waren wel duidelijke afspraken, maar er was veel vrijheid.”

Carin: “Peter en ik vinden en vonden het belangrijk dat ze altijd konden bellen. Drink je te veel, kom je de verkeerde mensen tegen, dan moeten ze ons kunnen bellen. Ik moet er niet aan denken dat elke keer als Roos ergens heengaat, ik denk: kan ze de verantwoordelijkheid wel aan? Ik weet dat ze dat kan. Al lig ik evengoed wel wakker als Roos en Sam uitgaan natuurlijk, maar ik maak me in ieder geval geen zorgen dat ze een verkeerde inschatting maken.”

‘Blij dat Amsterdam in mijn paspoort staat’

Carin: “We zijn Amsterdammers in Badhoevedorp. Tot Roos twee was woonden we op de Da Costakade, maar zoals dat vaker gaat wilden we toch groter gaan wonen. Ik heb nog altijd spijt dat we daar zijn weggegaan. Na een korte stop in de Aker zijn we hier terechtgekomen. Officieel geen Amsterdam meer, maar boeien, je loopt over de brug en bent in Amsterdam.”

Roos: “Ik zat in Amsterdam op school, ik studeer er, werk er en ben er geboren: ik ben heel blij dat in mijn paspoort Amsterdam staat.”

Carin: “Toen ze uit huis ging, vond ik dat fantastisch. Wat kan er nou gebeuren, toch? Omdat ze dus een halfjaar weg was, woont ze nu weer hier. Het is vooral zo stom dat ze niet meer terug kan, er is niks betaalbaars te vinden.”

Roos: “Ik vind het niet erg of zo om weer bij mijn ouders te wonen. Het is heel gezellig en ik ben dankbaar dat onze band zo goed is dat ik het geen probleem vind. Ik vind het wel heel erg voor mensen die om wat voor reden dan ook niet bij hun ouders terechtkunnen en ook niks kunnen vinden.”

‘We hebben qualitytime op wintersport’

Roos: “We gaan al jaren met zijn viertjes op wintersport in Italië, dat is altijd heel leuk.”

Carin: “Roos en Sam hebben wintersport verboden voor derden, anderen mogen niet mee.”

Roos: “Ondanks dat we alle vier hier wonen moeten we qualitytime inplannen om goed bij te praten. Zo’n week vakantie is daar ook uitstekend voor.”

Carin: “Het is echt een dorp van niks, altijd naar dezelfde pizzeria, maar het is heerlijk.”

Roos: “Dan ervaar ik die dankbaarheid voor hoe hecht we zijn heel sterk. Die vakanties moeten er zo lang mogelijk in blijven. Ik weet nog niet hoe we dat in de toekomst gaan doen, maar dat gaat lukken.”