De zomer is voor velen een periode van vakantie. De koffers worden gepakt, huizen tijdelijk verlaten, tenten opgezet of hotelkamers betrokken. Even geen werk, geen school, geen vaste structuur. Het ritme van het leven wordt onderbroken. Dat klinkt aantrekkelijk, en dat is het ook. Voor velen althans. Maar de vrijheid kan ook heel confronterend zijn.

De moderne mens leeft vaak op het ritme van de agenda. Productiviteit en planning geven houvast. Maar op vakantie valt dat allemaal weg. De wekker gaat niet, de mailbox blijft dicht, de dag vult zich met… niets. Of althans: met iets anders. Dat kan bevrijdend zijn, maar het kan ook onrustig maken. Wat blijft er over als alles wat normaal gesproken het leven vult, tijdelijk wordt losgelaten?

In die zin is vakantie een oefening in overgave. We laten ons normale bestaan los en vertrouwen erop dat het werk ook zonder ons doorgaat. Dat echt niet alles verkeerd gaat, als wij een paar weken afwezig zijn. Dat ons bestaan niet bepaald wordt door wat we doen in ons werk. In een cultuur waarin identiteit steeds vaker samenvalt met prestaties, is dat een belangrijke les.

Onze identiteit wordt niet bepaald door wat we doen in ons werk

Tegelijkertijd worden ook tijdens de vakantie de grenzen van onze maakbaarheid zichtbaar. Niet elke reis loopt vlekkeloos. Vertragingen, ander weer dan we hoopten, plotselinge ziekte of spanningen in het gezin kunnen de vakantie verstoren. Dan blijkt hoe weinig wij werkelijk in de hand hebben. En dat herinnert ons eraan dat rust niet simpelweg te boeken is. Echte rust is een gave, geen verdienste.

In dat besef ligt een geestelijke verdieping. De Bijbel roept op tot rust, maar verbindt die met vertrouwen op God. Werkelijke vakantie, in de meest diepe zin van het woord, is dan niet alleen maar ontspanning, maar ook een moment van geestelijke herbronning. Een tijd om opnieuw te leren dat ons leven niet in de eerste plaats draait om activiteit, maar om afhankelijkheid van God.

Wie de zomerperiode zo leert beleven, zal ook na terugkomst verrijkt zijn. Niet per se met nieuwe ervaringen of mooie foto’s, maar met een dieper besef van wat werkelijk rust geeft. En dat is meer dan zon, zee en zand.

Zo bezien kan vakantie niet alleen heel goed zijn voor het lichaam, maar ook voor de psyche. Een periode waarin we ontdekken dat juist het loslaten ruimte schept om te ontvangen.