Het is inderdaad weerzinwekkend als je het zó leest. Dan lijkt het op een vader of moeder die erop uit is om een kind aan het huilen te brengen. Een wreed iemand, die uit is op het ongeluk van mensen, er een duivels plezier in heeft als mensen kermen en huilen door vreselijke pijn en grote ellende. In zo’n God zou ik ook niet kunnen geloven.

Ja, het stáát er: „Zalig die treuren”, maar er staat niet dat God wil dat we huilen. Wat staat er wel? Om te weten te komen wat de bedoeling is, moet je nooit een losse tekst of een gedeelte daarvan nemen, maar zo’n uitspraak „Zalig die treuren” lezen in het verband waarin die staat.

Speciaal verdriet

Allereerst is het een woord uit Jezus’ mond. Is Jezus gekomen om mensen ongelukkig te maken en wil Hij dat we huilend door het leven gaan? Heb je dat beeld van de Heere Jezus meegekregen? Vervolgens is het een woord in de zaligsprekingen, het eerste deel van de Bergrede (Mattheüs 5-7). In dat eerste deel schetst Jezus wie tot het Koninkrijk van God behoren. Hij geeft aan hoe burgers van dat Koninkrijk in het leven staan. Het zijn allemaal mensen die de Koning van het Koninkrijk lief hebben gekregen en op de momenten dat dit tot hen doordringt zich de meest bevoorrechte mens op aarde voelen.

Nu gebruikt Jezus in de eerste drie zaligsprekingen tegenstellingen. Wie bedelarm is? Bezit het Koninkrijk der hemelen. Wie treurt? Wordt getroost en bemoedigd. Wie hongert en dorst? Wordt verzadigd. De eerste drie keer ”zalig” gaan over de verhouding tot God en de innerlijke houding die daarbij past.

Hoort verdriet dan bij de relatie met God?! Het gaat om een speciaal soort verdriet. Letterlijk is de vertaling ”rouw dragen” de beste keuze. Welk verdriet komt er in het leven van de burgers van Gods hemelrijk? Jezus preekte erover: „Bekeer u, want het Koninkrijk der hemelen is nabijgekomen.” Het gaat om tranen van berouw, om innerlijke pijn omdat je leven zo anders is (zondig) dan past bij de Koning. Dit treuren hangt samen met bekering, rouw met berouw en vooral… liefde die in ons hart maakt dat we heel anders naar God, de wereld en onszelf gaan kijken. Gods liefde verandert je blikrichting, je denkrichting en je handelwijze.

Welk verdriet komt er in het leven van de burgers van Gods hemelrijk?

Geluk door tranen

Wat zegt Jezus? Wat ben je goed af, echt gelukkig, als je zo in het leven staat als burger van Mijn Koninkrijk. Want dan zúl je tegenwicht, troost, bemoediging ontvangen. Dat moet je dan niet lezen als: nú rouw en verdriet en stráks getroost. Het Koninkrijk van God is er hier en nu al. Wie burger is van dit Koninkrijk gaat getroost door dit leven. Er komt een glimlach van geluk door de tranen heen. Vast en zeker zal het moment aanbreken dat God ”traan voor traan” van hun ogen zal afwissen en er geen rouw, gekerm en verdriet meer zullen zijn als de nieuwe hemel en aarde er zullen zijn. Is dat de God Die wil dat we huilen, een God Die zo heel teer –als een moeder– de ene traan na de andere van de wangen verwijdert?

Tranen zijn niet fijn. Verdriet doet pijn. Al is het trouwens wel zo dat, als iemand diep vanbinnen pijn weggestopt heeft en innerlijk op slot zit, het een verademing is als iemand ons zó aanspreekt dat de deur van het slot gaat en we onze tranen de vrije loop laten. Dat is niet alleen in de spreekkamer van een hulpverlener of gewoon met een vriend. Is dit niet wat gebeurt als God ons zó aanspreekt dat we innerlijk breken, de grendels van ons hart gaan? Het diepste geheim van deze tranen is liefde tot de Koning. Alles wat in ons nog zo tegengesteld is aan het Koninkrijk van God in deze wereld doet ons verdriet; we rouwen om zonden en wonden, omdat de Koning zo veel beter waard is.

Bij het luisteren naar de Bijbel doet je eigen (gevormde) godsbeeld altijd mee

Laatste lach

Eén ding nog. Als je deze sprong van de tekst uit de Bergrede naar ”een God Die wil dat we huilen” maakt, doe je dat misschien omdat je via preken de indruk gekregen hebt dat God op onze tranen uit is. En dat klinkt bijna als een God Die wil dat we ongelukkig zijn. Bij het luisteren naar woorden uit de Bijbel doet je eigen (gevormde) godsbeeld altijd mee. Ik schrijf dat met een kleine letter, want het is een zelfgemaakt beeld of het is in ieder geval in je leven zo gevormd. Onze godsbeelden hebben voortdurend correctie nodig om het beeld dat God van Zichzelf geeft scherp te krijgen.

Hét Beeld van God is Jezus (Johannes 14: 8) en uit Zijn mond komen de woorden: „Wat ben je goed af, gelukkig, te feliciteren, als je rouwt omdat je God mist, heimwee hebt naar Huis of om wat je zo graag anders zou willen zien (de zonde) in je eigen leven en om je heen.”

Eeuwige vreugde voor wie deze Koning een warm hart toedraagt. ”Wie het laatst lacht, lacht het best”!