Omtzigt heeft geen aanleg voor acteren; ‘week van waarheid’ werd een reeks waardeloze toneelstukjes
Analyse
Na bijna een half jaar repeteren valt Pieter Omtzigt nog altijd hopeloos uit de rol waarin anderen hem pressen. Het ongeloofwaardige theaterspel in de beloofde ‘week van de waarheid’ verraadt dat deze formatie een ongefaseerde schertsvertoning is: zonder bedrijven, zonder regisseur.
Formeren is faseren, zegt een oud Haags spreekwoord. Het is een proces van stap na stap, in gebalanceerde vaart en volgorde; voetje voor voetje naar de bordes-scene bij Paleis Noordeinde.
Formeren is intussen ook acteren. Maar acteren, dat is een woord dat in diverse contexten uiteenlopende betekenissen heeft.
In de omgangstaal betekent acteren: toneelspelen, doen alsof je een ander bent dan je authentieke zelf. Een geaccepteerde vorm van bedrog, identiteitsfraude binnen afgesproken grenzen van tijd en plaats: alleen op het toneel of doek, en slechts zolang de film of voorstelling duurt.
