Wij, die van jongs af leerden voor onszelf op te komen, weten niet hoe het is arbeidsmigrant te zijn
Opinie
Mijn dochter zat een paar maanden geleden achter de kassa van een supermarkt die zich er graag op voor laat staan de goedkoopste in Nederland te zijn, ‘voor de basisboodschappen’ tenminste. Dat concept trekt veel mensen die vooral leven van basisboodschappen. Zo ook arbeidsmigranten.
Een man van Oost-Europese komaf kwam afrekenen. Mijn dochter schrok van zijn handen. Ze waren rauw en open met diepe wonden. Ze nam de man, die geen Nederlands en heel weinig Engels sprak, mee naar de personeelsruimte waar een Eerste Hulp-doos staat. Hij zag er erg moe uit. ‘Hoe komen je handen zo?’, vroeg ze. ‘Ik moet heel hard werken’, zei hij. Mijn dochter ontsmette zijn wonden en verbond hem, en raadde hem aan naar de dokter te gaan. Maar het werd duidelijk dat hij niet veel opties had, behalve doorwerken.
Op 7 mei stond er een bijzonder lezenswaardig interview in deze krant met Rits de Boer, hoofd van de arbeidsinspectie. Hij klinkt als iemand die niet alleen een hoge functie heeft, maar ook beseft wat er aan de onderkant van de sam..
