Geert en Caroline stonden voor de camera’s te genieten van de aandacht. Iedereen kon aan hun gegiechel aflezen: beter dan dit gaat het voor die twee niet worden. Alle ogen zijn op hen gericht, zij hoeven alleen doodsimpele vragen te beantwoorden. Hoe gaat het mevrouw van der Plas? Hoe hangt de vlag erbij meneer Wilders? Zodra het ingewikkeld wordt, mogen ze de joker trekken: „Daar ga ik niets over zeggen.” Je ziet ze shinen. Het liefst zouden ze de hele regeerperiode zo doorgaan. Hetzelfde zou gebeuren als we populisten zouden kiezen voor een naderende hersenchirurgie. Ze zouden giechelend in het licht van de operatiekamer staan als Caroline en Geert. Iedereen heeft ze voor chirurg aangezien. Stop de tijd. Niet doorgaan naar de operatietafel. Dan moeten ze een regering vormen en sterft de patiënt geheid.
Eerder deze week twitterde Caroline bij beelden van studentenprotesten in Amsterdam: „Schoonvegen die bende en oppakken dat tuig.” Dezelfde volksvertegenwoordiger die begrip kon opbrengen voor boeren die wegen blokkeerden met trekkers en van huis meegenomen troep in brand staken, vindt dat studenten voor soortgelijke vergrijpen maar met veel minder pk, in de nor moeten worden gesmeten.
Ik begrijp heus dat populisten ook maar mensen zijn die de wandaden van de eigen clan met de mantel der liefde bedekken en in dezelfde beweging de brandstapel aansteken voor de kleinste vergissing van de tegenstander, maar daarna verwacht ik wel een knappe stunt in de kunst van recht praten wat krom is. Dat de een daar beter in is dan de ander begrijp ik ook, maar van landelijke politici mag je prestaties op niveau verwachten. In redeneren, goedpraten en rondbreien, moeten zij tot de nationale top behoren. Misschien was de vergelijking met neurochirurgen wat overdreven, maar een uit de kom gerukte bewering moeten ze wel terug de kom in kunnen kletsen. Bij deze huidige volksvertegenwoordigers lijkt het of ze niet eens proberen de waanzin die ze over ons uitstorten recht te breien. Caroline verklaart niet waarom ze de inkomsten van de veehouderij altijd boven alles lijkt te stellen. Wilders vertelt niet wie de arbeid die migranten verrichten, gaat overnemen als hij de landsgrenzen op het fantasieslot heeft gekregen.
Voor de zetels die partijen bezetten, worden ze ruim betaald van onze belastingcenten. Daarmee kunnen ze allerlei fractiemedewerkers en speechschrijvers in dienst nemen. Die moeten zorgen dat de flauwekul die hun partijleiders uitkramen er bij ons een beetje lekker ingaat. Dat gebeurt nu niet. Schaamteloos presenteren coalitiepartners hun tegenstrijdige, onhoudbare kletskoek alsof wij te dom zijn om die te doorzien. „Ja, giechel giechel, we zijn een regeerakkoord aan het maken en woensdag is het af.” Het is minachting van het volk 2.0, niet door de elite, maar door populisten.