Hun omgeving heeft moeite met het leeftijdsverschil. ‘Mijn familie denkt dat ik in een midlifecrisis zit’
Ze zijn bij me gekomen, een vrouw van nog geen dertig en een man van midden veertig. ‘We hebben elkaar ontmoet via een datingsite’, begint hij. ‘Het was liefde op het eerste gezicht’, zegt ze. ‘Ik was direct door hem geïntrigeerd, wilde hem ook snel ontmoeten, wilde hem …’ ‘Wat is jullie vraag?’, onderbreek ik. ‘Ons leeftijdsverschil is flink en dat geeft bemoeienis uit onze omgeving. Het brengt ons ook wel aan het twijfelen. We zijn gek op elkaar, maar is het verstandig om onze relatie door te zetten?’
‘Hoe goedbedoeld de bemoeienis ook is, niemand staat in jullie schoenen en kan zeggen wat jullie moeten doen, ook ik niet. Jullie zullen zelf moeten kiezen en daar de verantwoordelijkheid voor nemen. Wel kan ik met jullie meedenken.’
‘We kennen elkaar nu twee jaar en het was vanaf het eerste moment heel erg goed, van beide kanten’, begint hij te vertellen. ‘Emotioneel en fysiek hebben we een geweldige klik. Ik ben vijftien jaar ouder, maar dat verschil voelen we allebei niet. Ik ben weduwnaar, heb geen kinderen. Opgroeiende kinderen kunnen maken dat je je meer bewust bent van je leeftijd, maar dat heb ik dus niet. Ik ben fit, zit goed in mijn vel, hou van mijn werk, maar geniet ook van het leven. En met haar aan mijn zijde is het leven al..
