Een ontevreden en zieke man leerde mij iets waar ik nog bijna elke dag aan moet denken
Hij leidt een pijnlijk en oncomfortabel leven, is afhankelijk van zorg. Echt léven zat er voor hem niet meer in, was zijn idee. Aan Julia ter Beek vertelt hij dat hij van dode bloemen houdt.
Alles aan deze man is intrigerend; in elk stapeltje kranten, in elk rijtje boeken, in elk rondslingerend notitieboekje lag een les voor het oprapen. Dat weet ik zeker. Bovendien, de zorg die deze cliënt kreeg was uitermate leerzaam. Diabetes, wondzorg, orthopedie, veel soorten medicatie. Rolstoel, ziektebeeld, psychisch lijden. Het kwam bij hem allemaal aan bod.
Qua persoonlijkheid viel er ook behoorlijk wat van hem op te steken. Hij was niet bepaald het zonnetje in huis, en hij was in principe altijd ontevreden. In zijn hoofd hield hij een lijst met acties bij, en aan het einde van het zorgmoment kon hij bijvoorbeeld zeggen: ‘Voor gordijnen opendoen heb je een onvoldoende. Je moet ze veel meer naar de muur drukken en ook echt de bovenkan..
