Laten we het zeer oneens zijn met elkaar, maar zonder de razernij op te poken

Even wat tijd doorgebracht in de heksenketel van nieuws en tegennieuws, en doodmoe nu. Ik zag feiten voorbij flitsen voordat ze feiten waren en meningen die zelfs nog sneller gingen. Alles leek voor iedereen meteen helder, maar ik kreeg het gevoel dat er in de opwinding iets verloren ging. Een beetje inzicht misschien, wat wijsheid wellicht.

Bij de Universiteit van Amsterdam was een protestactie voor Palestina aan de gang, en de zaak liep uit de hand. Een verslaggever van De Telegraaf werd weggejaagd, daarna volgden beelden van geweld, demonstranten die contra-demonstranten aanvielen, of waren het toevallig passerende Joden?

Op de sociale media werd die conclusie snel getrokken, het woord antisemitisme viel, er werd geroepen om keihard politie-optreden, Halsema kreeg de schuld. Even dook de suggestie op dat de contra-demonstranten extreemrechtse types waren, geen Joden. Vervolgens bleek het te gaan om Joodse jongeren die bewust onrust wilden veroorzaken, in de hoop dat de demonstratie vervolgens door de politie zou worden ontmanteld.

Wat te denken? Demonstreren is een recht, en daar hoort een zekere ontregeling bij. Maar barricades, gezichten maskeren, een verslaggever intimideren? Ik ben er niet voor. Caroline van der Plas ook niet, die kondigde direct Kamervragen aan. Persvrijheid, u weet wel. Al zijn bij de ledenvergadering van haar eigen partij geen journalisten welkom. En hoor je haar niet over het verbod op ‘woke media’ bij de conferentie van Wilders & co in Boedapest.

Vliegwiel voor de onvrede, angst en woede

Aangaande Wilders: die verspreidde een bericht van een 64-jarige vrouw (‘oma van negen kleinkinderen’) die mishandeld was door twee voor Palestina collecterende meisjes. De vrouw had daar iets van gezegd, waarna de meisjes haar hadden gemolesteerd. “Ze moeten het land uit!”, vond Wilders. Tegenstanders reageerden honend, de melding van de oma zou evident fake zijn. Maar zo was het niet: de politie bevestigde een dag later dat het incident had plaatsgevonden en begon een onderzoek. Had gewacht met je conclusies, dacht ik over de sceptische reacties. Maar evenzeer over Wilders: hoezo het land uit? Welk wetsartikel zou dat rechtvaardigen? Zijn ze al schuldig bevonden? Moeten Limburgse overtreders ook het land uit?

De gretigheid van de aanvoerders op dit schoolplein fungeert als een vliegwiel voor de onvrede, angst en woede in onze samenleving. Het wantrouwen of de onzekerheid wordt niet geadresseerd, maar aangeblazen. Schakeringen van de werkelijkheid zijn aan de producenten en consumenten van het snelle gelijk niet besteed. Grote woorden graag!

Nog een voorbeeld: de zaak van de antisemitische leuzen die zouden zijn geroepen bij de opening van het Holocaust-museum. Ik zeg niet dat dat niet gebeurd is, hoe zou ik dat kunnen weten? Maar de zaak is geseponeerd omdat het politie-onderzoek geen bewijzen heeft opgeleverd. Dan vraag je je toch af of niet wat voorzichtiger gereageerd had moeten worden.

De kortademigheid is wat ons ondergraaft. Je zou willen dat iedereen even pauze nam alvorens iets de wereld in te sturen. Druk niet op de knop ‘zenden’, wacht een uur, een dag, een week. Laten we het zeer oneens zijn met elkaar, maar zonder de razernij op te poken.