Stoelen, kasten, paaltjes, de barricade van het Gaza-protest wordt hoger en hoger

“Mijn man en ik houden wel van een beetje sensatie”, zegt Katja de Vries met een behoorlijk Amsterdams accent. Met de scooter kwam ze uit Amsterdam-Noord. Nu staat ze met een bak afhaalnasi op de Oudezijds Achterburgwal te koekeloeren naar het schouwspel aan de andere kant van het water. “Dit is beter dan achter de televisie zitten.”

Aan de overkant werpen pro-Palestijnse demonstranten op deze dinsdagavond in moordend tempo een flinke barricade op. Tafels en stoelen uit het gebouw van de Universiteit van Amsterdam worden op een grote berg gesmeten. Straatstenen gaan uit de grond, en zelfs een kenmerkend rood Amsterdammertje ontspringt de dans niet. Het paaltje gaat op de grote hoop.

Snoeren en touwen houden zootje bij elkaar

Tegen acht uur ’s avonds rijst de versperring een halve meter boven de hoofden van de honderden − vaak gemaskerde − demonstranten uit. Uit een grachtenpand halen studenten een voor een de delen van wat tot voor kort nog een Ikea-boekenkast was. Met grote snoeren en touwen wordt het zootje bij elkaar gebonden. De politie houdt zich vooralsnog koest, al staat er al wel een peloton ME klaar.

“Ik vind het begrijpelijk dat de studenten boos zijn”, zegt David Knap met de fiets in de hand. Hij liep deze middag een stukje mee in de demonstratie, toen deze naar de binnenstad vertrok vanaf het Roeterseiland, een andere campus van de universiteit. Daar zetten studenten maandagavond een protestkamp op, maar dat werd dinsdag in de vroege uurtjes schoongeveegd door de politie, mede op verzoek van de UvA zelf.

“Dat gebeurde op behoorlijk gewelddadige wijze”, zegt Knap. De politie gebruikte onder meer de wapenstok. “Ik zie deze demonstratie als een reactie op dat politieoptreden. De UvA is een groot en machtig instituut in onze stad. Het moet mogelijk zijn om daar tegen te demonstreren.” De demonstranten eisen vooral dat de UvA alle banden verbreekt met Israëlische instituten die bijdragen aan de onderdrukking van Palestijnen en de oorlog in Gaza.

Intifada als enige oplossing

Ondertussen blijven de demonstranten volop zingen. Ze roepen op tot een vrij Palestina. Ook herhalen ze kreten die een dag eerder al werden geuit, namelijk dat de enige oplossing voor de Palestijnse onderdrukking een ‘intifada’ is. Dat woord betekent letterlijk opstand, maar ligt onder Israëliërs gevoelig, onder meer omdat eerdere opstanden in dat land gepaard gingen met Palestijnse bomaanslagen.

Praktisch naast het protest komt Marcel Wassink net thuis. Hij woont in een souterrain aan dezelfde gracht, kleine KLM-huisjes staan in de kelderramen. Bezettingen heeft hij wel vaker meegemaakt, de Amsterdamse universiteit staat bekend als een van de meest linkse van het land. “Dat is prima. Maar de vernielingen vind ik minder.” Hij doelt op de stoelen en tafels uit de gebouwen van de UvA die nu dienen als barricade tegen de politie.

“Ik begrijp de frustratie wel hoor”, zegt zelfverklaard ‘sensatiezoeker’ De Vries, die in rode bodywarmer en halflange witte legging nog altijd naar de demonstratie kijkt. “Maar wat denken ze te bereiken? Ik kan me niet voorstellen dat Netanyahu hier nou van onder de indruk is.” Ze adviseert de politie om deze nacht niet in te grijpen. “Met al dat schreeuwen krijgen ze vanzelf last van hun strot.”

Lees ook:

Wat willen de UvA-demonstranten precies?

Demonstranten eisen dat de Universiteit van Amsterdam álle banden verbreekt met Israëlische instituten. In de praktijk valt weinig te verbreken, suggereert het bestuur.