Verdrietig nieuws voor Özcan Akyol (40), want de schrijver en presentator deelt dat zijn vader is overleden. Op Instagram blikt hij openhartig terug op het moment dat hij hoorde dat zijn ouder zijn laatste adem uitblies.
"Dat mijn vader snel zou overlijden, was een jaar geleden aangekondigd"
Eus, zoals de presentator ook wordt genoemd, deelt het nieuws bij een foto van zijn vader. 'Die dinsdagmiddag was er een indrukwekkende blauwe hemel. Alsof er nieuw leven in de lucht hing', schrijft hij over die dag. Helaas 'verliep alles anders' dan hij had gedacht.
Na een lunch met zijn vrouw Anna in Deventer kreeg Özcan een verontrustend telefoontje van zijn moeder. 'In een toestand die het midden hield tussen groot verdriet en ongeloof', blikt hij terug. 'Hij ligt in coma, hij is dood. Bel de ambulance', waren de woorden van zijn moeder. Zijn dood kwam echter niet als een verrassing. 'Dat mijn vader snel zou overlijden, was een jaar geleden aangekondigd. Hij kwam niet meer uit zijn bed en wilde vooral op die plek klagen over zijn lot.'
Een kwartier na het telefoontje van zijn moeder was Özcan in zijn ouderlijk huis. 'Iedereen condoleerde me. Maar ik wilde vooral weten hoe het ging met mijn moeder, die allerlei documenten voor zich had liggen. Haar tranen depte ze met tissues.'
Eus legt uit dat zijn vader 'veel niet goed georganiseerd' had in het leven. 'Zoals het geven van liefde en genegenheid aan zijn kinderen, maar zijn dood was tot in de puntjes geregeld.' Zo was zijn vader binnen anderhalve dag overgevlogen naar Turkije, om daar begraven te worden. Ook de presentator ging erheen om afscheid te nemen.
Het moment dat de kist met zijn vader onder de grond lag, moest Eus denken aan zijn Vandaag Inside-collega René van der Gijp. 'Hij zegt altijd: 'Je hebt maar één leventje. Maak er wat van.' Ik schudde meewarig mijn hoofd. Wat had Turis er een puinhoop van gemaakt.'
De manier waarop zijn vader met zijn lot omging, noemt Eus 'merkwaardig'. 'Hij was te eigenwijs om zich te verzoenen met het einde van zijn aardse bestaan, maar eveneens te koppig om waardig verder te leven. Daarom bleef hij maar in bed, als een kind dat in een impasse zit. Voor mijn moeder veranderde er niet: zij moest altijd voor hem zorgen.' Hij besluit dat zijn moeder nu 'eindelijk rust' heeft.
