In ‘Ripley’ is hoofdpersoon Tom geen vrolijke boef maar een moeilijk te peilen personage
In deze uiterst trage serie, met heel weinig dialoog, volgen we hoofdpersoon Tom Ripley, die op macabere wijze een persoonsverwisseling op touw zet. Dat deze achtdelige serie helemaal in zwart-wit gefilmd is, is een geweldig idee geweest. Het geeft een extra spannende Hitchcock-sfeer.
Ripley is een remake van de film The talented Mr Ripley uit 1999 met de piepjonge Matt Damon als Tom Ripley, gebaseerd op het gelijknamige boek uit 1955. Waar Matt Damon in de eerste film een vrolijke boef is, is de Ripley die in deze Netflixserie gespeeld wordt door de Ierse acteur Andrew Scott (onder ander uit Fleabag), een moeilijk te peilen personage.
Scott speelt de rol haast emotieloos, slechts een blik of grimas verraadt iets van opwinding of angst. Bijvoorbeeld elke keer als de telefoon rinkelt in zijn appartement: een voorbode dat er iets ergs te gebeuren staat.
Een leven als kruimeldief
De psychologische thriller begint in New York, waar Ripley leeft als een kruimeldief, in een armoedig kamertje. Hij wordt door een scheepsmagnaat gevraagd om diens zoon op te gaan zoeken in Italië en hem over te halen terug naar huis te keren. Deze Dickie Greenleaf woont in een schitterend slaperig Italiaans dorpje op een klif aan de Almalfi-kust, uitkijkend op zee.
De knappe Dickie Greenleaf leeft la dolce vita, hij schildert en zwemt of zeilt met zijn eveneens Amerikaanse vriendin Marge (Dakota Fanning) en leeft van de toelage van zijn vader. Onmiddellijk laat Tom Ripley zijn oog vallen op de zegelring van Dickie en de Picasso aan de muur in de charmante villa waar de deuren en ramen altijd open staan.
Ondanks dat de meeste kijkers wel weten hoe het verhaal afloopt vanwege de beroemde eerste versie, en ondanks de traagheid, houdt Ripley je in zijn greep: komt hij er ook in deze versie mee weg? Want hij mag dan vernuftig zijn, hij valt steeds bijna door de mand.
De sfeerbeelden van Rome, Napels en Venetië, de doorkijkjes, de verstilde straatjes en pleinen, maken de serie een genot om naar te kijken.
Sfeervolle en mysterieuze grijstinten
Prachtig is ook de flashback in het leven van de Italiaanse 17de-eeuwse schilder Caravaggio, zelf ook een sinister personage met wie Ripley zich verwant voelt. De dramatische schilderijen van de beroemde schilder van moordpartijen en engelen, hebben een relatie met de sfeervolle en mysterieuze grijstinten in de serie. Het mooist komt dat tot zijn recht in Venetië, waar Ripley verblijft in een gigantisch met zware meubels ingericht middeleeuws appartement aan het water.
Behalve spannend en oogstrelend is de serie hier en daar ook geestig: zoals de close-ups van allerlei stenen sprookjesachtige figuren op gebouwen en gebeeldhouwde dieren aan het begin van elke nieuwe scène. De mooiste bijrol is die van de langharige kat in het trappenhuis in Rome, die steeds boos opkijkt als Ripley langsloopt. Hij weet wel hoe de vork in de steel zit.
Ripley is te zien op Netflix.