In het bestuursrecht geldt als hoofdregel de bewijsmaatstaf van aannemelijkheid. Als begrip lijkt 'aannemelijkheid' twee functies te vervullen. De term geeft enerzijds weer hoeveel zekerheid de rechter (of het bestuur) behoeft om een bepaald rechtsgevolg toe te kennen. Anderzijds geeft de term weer of eiser al voldoende bewijsmateriaal heeft overgelegd om een rechterlijke onderzoeks- en motiveringsplicht te activeren.
De aannemelijkheidsmaatstaf in het bestuursrecht kan niet eenduidig worden gekwantificeerd. Deze verschilt per type besluit, omdat het rechtsgevolg van besluiten zeer varieert. Voor veel besluiten lijkt evenwel te gelden dat meer zekerheid wordt verlangd dan 50 procent, waarmee de bestuursrechtelijke maatstaf van 'aannemelijkheid' hoog ligt.