‘Hun vriendschap met Shorty was voor eeuwig’

‘In mei 1945 zijn mijn ouders, Tiny Wijnbeek en Barend Richters, nog verloofd. Ze woonden in Zwolle bij mijn grootouders, Johannes en Dina Wijnbeek.

De reden van deze foto is de soldaat rechts. Hij is Canadees en heet Lionel Haslam, maar vanwege zijn lengte wordt hij Shorty genoemd. Barend en Tiny troffen hem zittend op een paaltje in de Sassenstraat, ze nodigden hem uit voor een kop (surrogaat)koffie. Het werd een vriendschap voor eeuwig.

Op de dag dat Shorty’s boot naar Canada terugvoer, 14 november 1945, trouwden mijn ouders. Een jaar later werd hun eerste kind geboren. Ze noemden hem Barend Lionel – een eerbetoon aan Shorty, die net als mijn ouders trouw de correspondentie onderhield. Mijn vader was intussen personeelsfunctionaris geworden bij de Nederlandse Aardolie Maatschappij, hij hielp buitenlandse collega’s met huisvesting. Mijn moeder zorgde voor een huiselijke inrichting uit eigen voorraad.

In 1974 kwam Shorty op bezoek in Assen. Hij kreeg een warm onthaal en een rondtoer van tien dagen. Zes jaar later werden mijn ouders uitgenodigd voor een tegenbezoek. Mijn vader was inmiddels hartpatiënt, maar van de dokter mocht hij de reis ondernemen. Na tien dagen kreeg hij onverwacht toch een fatale aanval. Hij is begraven op de familiebegraafplaats van Shorty. Mijn moeder overleed twee jaar later.

Ik trouwde in datzelfde jaar. Onze huwelijksreis was naar Canada, waar Shorty in St. Catherine een doopmutsje kocht. Onze oudste dochter, Catherina Maria, genoemd naar mijn moeder, droeg dit bij haar doop. In Wiarton op BayView Cemetary liggen mijn vader en Lionel op vijfhonderd meter van elkaar, voor eeuwig verbonden.”