Stadsdichter Levi Noë: ‘Ik ben niet de beste dichter, maar ik maak poëzie wél begrijpelijk’

“De zin ‘Nee heb je, ja kun je bereiken’, past helemaal bij mijn levensloop. Ik bedacht de zin toen ik een keer aan het spelen was met spreekwoorden. Ik las in eerste instantie de zin ‘Nee heb je, ja kun je krijgen’, maar dat vond ik nogal een brutale zin. Alsof je iets alleen maar krijgt door je iets toe te eigenen. Ik paste de zin aan naar ‘bereiken’, dan gaat het om de weg ernaartoe.

“Mijn doel was eigenlijk altijd al helder. Ik wilde leven van mijn creativiteit met taal. Of dat nou rap, poëzie of spoken word is: dat maakt voor mij niet uit. Ik heb me niet laten tegenhouden door de ‘nee’ die ik kreeg. Op de basisschool werd ik al vroeg in een hoekje gezet voor kinderen die moeite hadden met lezen en spelling. Wat een voorzetsel is of een bijvoeglijk naamwoord, daar ben ik niet in thuis. Ik wist alleen dat ik het leuk vond om te schrijven, om verhaaltjes te bedenken.

“Ergens is een ‘nee’ horen ook een comfortzone, want als er wordt gezegd dat je iets niet kan, hoef je die confrontatie ook niet aan te gaan. Maar ik vond stoeien met taal leuk, dus zocht ik het bewust op. Als iets een ‘ja’ kan worden, wordt het spannend. Juist daardoor heb ik zoveel vette shit meegemaakt.”

‘Ik haalde vaak een 1 of 3 voor Nederlands’

“Hoe ik kwam waar ik nu ben? Stapje voor stapje. Door al op jonge leeftijd constant podia te benaderen of ik mocht optreden, aan talloze talentenjachten mee te doen. Eerst studeerde ik interactieve vormgeving op het Mediacollege, later media, informatie en communicatie op het hbo. Daar kwam ik erachter dat ik qua taalniveau best achterliep, vergeleken met havo-studenten. Ik haalde heel vaak een 1 of een 3 voor Nederlands. Toen nam ik een tussenjaar en meldde ik me aan bij de Herman Brood Academie. Daar leerde ik optreden, professioneel schrijven en ondernemen. Maar het ging niet vanzelf, na drie jaar was ik nog niet doorgebroken en wist ik niet wat ik moest.

“Ik denk dat ik wél altijd bleef geloven in dat waar ik goed in ben: gewoon Levi zijn. Ik vind mezelf niet de allerbeste rapper of dichter. Ik ben ook niet de meest poëtische van alle dichters. Maar ik denk wel dat ik een niche heb gevonden: begrijpelijke poëzie maken. Ik denk dat ik in staat ben poëzie te vertalen naar mensen, juist omdat ik niet met regels werk. Daar geef ik niets om. Ik geef veel spoken word-workshops, en soms vraagt iemand of hun tekst taal technisch goed is. Dat maakt niet uit joh, zeg ik dan.”

‘Ik snap wel waarom er nu zoveel kinderen zijn die niet graag lezen’

“Iemand bloeit vaak helemaal op als ik dat zeg. Het gaat om de intentie waarmee je iets schrijft, om de onderliggende emotie. Ik snap wel waarom er nu zoveel kinderen zijn die niet graag lezen of schrijven. Je wordt zo snel afgerekend door het schoolsysteem als je iets net verkeerd spelt. Terwijl er altijd iets te schrijven valt. Een docent op de Herman Brood Academie zei weleens: je hebt iedere dag wel iets meegemaakt - en op alles valt iets te rijmen. Zo is het.

“Wat trouwens ook belangrijk is bij het verwezenlijken van een droom, is je omgeving. Ik ga nog steeds met dezelfde jongens van toen om, die mij kennen als 15-jarige, rappend in een schuurtje. Wees selectief in de mensen met wie je bent, want de juiste mensen kraken je niet af, maar supporten je.

“Precies daarom ben ik een inloopatelier gestart in Hoorn, samen met een vriend. Elke woensdagochtend komen er jongeren langs en mogen ze maken en doen wat ze willen; verven, tekenen, theater, alles kan. Ik voel me dankbaar dat ik dit creatieve werk mag doen. Ik ben geworden wie ik altijd al was.”

In de rubriek ‘De zin van’ vertellen meer en minder bekende Nederlanders over hun persoonlijke leefregel of inspirerende zin.

Lees ook:

Kunstenaar Rogier Roeters: ‘Het leven is een groot gek toneelstuk’

De Brabantse kunstenaar Rogier Roeters (43) kan uit alles inspiratie halen. Zijn duizenden tekeningen belanden op Instagram én in museum Voorlinden. Zijn persoonlijke leefregel is: ‘Kijk eens wat vaker om je heen’.