Luuk de Jong geniet meer dan ooit van het behalen van de titel: ‘Het gevoel is al gauw: wie gaat ons nog verslaan? Dat is onze kracht’

Het grote genieten van de 25ste landstitel is voor PSV begonnen. Luuk de Jong (33), spits en topschutter, is ervaringsdeskundige: ‘Ik zeg vaak tegen jongens hoe geweldig dat is, op de platte kar. Kippenvel.’ Maandag rijdt de traditionele platte kar door het stadshart van Eindhoven, laverend tussen duizenden uitgelaten toeschouwers.

Wat je dan ziet? ‘Een groot feest, met elkaar. Met de jongens van het team. Iedereen, echt iedereen blijft maar naar je schreeuwen en gaat uit zijn plaat. Muziek van La Fuente.’ Wat hij drinkt? ‘Een wodkaatje, als er niet te veel zon is. Een paar misschien. En Joey (Veerman) kan mooi zingen met zijn Nederlandstalige muziek.’

Het is een heerlijk seizoen voor De Jong. Hij is al maanden in topvorm en scoort bijna voortdurend in een aantrekkelijk, aanvallend team. Hij is tevreden, op alle fronten, ook door de intense manier van spelen. De Jong wil echt moe zijn na een wedstrijd. Kapot zelfs. ‘Anders heb ik niet het gevoel dat ik alles heb gegeven. De trainer zei dat ook een keer: je mag nooit het gevoel hebben dat je nog een wedstrijd kunt spelen. Ik kan niet stilstaan. Altijd gaan, druk zetten, voor de goal komen, omschakelen, weer druk zetten. Zo beleef ik voetbal. Ik wil de bal hebben in het team, tot kansen komen, en weer de bal hebben. Zo denkt de trainer er ook over.’

Macht

PSV was oppermachtig. AZ-uit, kort voor de winterstop, was de ultieme weergave van die macht. Pfff, het stond al 0-3 na ruim een kwartier. ‘Het is mooi als je de reacties van de tegenstander in het veld ziet. Dan weet je: we hebben het voor elkaar. Ze zijn het kwijt. Jordy Clasie heb ik hoog zitten. Hij kreeg een keer een bal en schoot hem zomaar de tribune in. Hij keek naar zijn ploeggenoot: waarom speel jij mij deze bal aan? Ze wisten het gewoon niet meer. Dan moet je ook profiteren en doorgaan.’

Loopacties maken, druk zetten, alles kost energie, en Peter Bosz is een trainer die van energiek spel houdt, die al tijdens het trainingskamp in Oostenrijk met beelden zijn bedoelingen kenbaar maakte. Intensief spel. Dominant. Het gaat in modern voetbal dan ook om voetbalacties per minuut, om data, om sprints. Zo hoog mogelijk op de helft van de tegenstander. ‘Zeker in Nederland kunnen tegenstanders daartegen wel even voetballen, maar op een gegeven moment gaan ze kapot. Dat hebben wij ook wel bewezen, helemaal als er nog wissels in kwamen, die erop en erover gingen.’

De Jong is inmiddels een deel van de identiteit van PSV en hoopt op dertig goals (nu 27), een aantal dat hij nog nooit bereikte. De reikwijdte van zijn loopbaan is indrukwekkend. Hij was voor het eerst kampioen met FC Twente, in 2010, en nu voor de vijfde keer, na vier titels met PSV, de eerste sinds 2018. En dan voetbalde hij tussendoor bij FC Sevilla en Barcelona.

Team boven individu

Hij is gegroeid tot de teamdenker die de jonge, voor veel geld aangetrokken spits Ricardo Pepi complimenteert met zijn opstelling en werklust. Pepi is meestal reserve omdat De Jong zo goed is. Het team boven het individu kunnen plaatsen, is cruciaal in de beleving. Van waarde willen zijn, altijd. Kracht uitstralen. ‘Mentale kracht, in elke wedstrijd alles geven. Doen wat we met elkaar hebben afgesproken, en dat is lastiger dan hoe het op papier staat. Dat heb ik door mijn hele carrière gezien. Even een paar procentjes minder geven. Eentje voert zijn taken net niet uit. Als je alles doet wat er is afgesproken, en je hebt zoveel kwaliteit in het team als wij, dan is het gevoel al gauw: wie gaat ons nog verslaan? Dat is onze kracht.’

Hij kent zichzelf en weet dat ‘spelen bij teams die boven in de competitie meedraaien, beter bij mijn kwaliteiten passen. Dan kan ik excelleren. De komst van Bosz is voor mij en voor vele anderen een goede stap geweest. Deze groep past goed in zijn denkwijze, ook door de gretigheid om het systeem toe te passen. We proberen echt de topclub van Nederland te zijn, waar tegenstanders komen en denken: dit gaat een heel lastige dag worden. Ik denk dat dit de sterkste selectie is waarmee ik heb gespeeld.’

Misschien is het ook wel de mooiste titel. Nou ja, daarover kan hij mijmeren. ‘Elke titel is mooi, maar ik heb het meeste plezier met de wijze waarop we nu voetballen.’ Terwijl dat spel wat atypisch is voor een lange spits als hij. Vaak is zo iemand al tevreden met goede voorzetten van de flank. Maar hij wil dus meer: jagen, rennen, aangeven wanneer het elftal druk zet. ‘Vanaf het begin van mijn loopbaan ben ik zo.’

‘Ik kan niet vanaf een afstand wachten als de tegenstander de bal achterin rondspeelt. Guus Til heeft dat ook. Wij zijn te gretig. Wij willen de bal. Wij willen scoren. Het is puur de honger naar goals maken, kansen krijgen. Guus en ik hoeven niet eens naar elkaar te kijken. Als ik naar een bepaalde richting druk zet, weet ik dat Guus meeloopt. Ik hoef niet achterom te kijken. Guus is een heel intelligente speler die normaliter ook veel goals maakt.’ Of Til ondergewaardeerd is? ‘Niet door mij. Hij geeft gas voor het team en laat anderen beter spelen. Hij maakt ook slimme loopacties, om anderen in betere posities te krijgen.’

Controle over lichaam

Het spel van Luuk de Jong past beter bij Bosz dan bij de vorige trainer Ruud van Nistelrooij, die wat defensiever speelde, al wilde ook hij meer naar voren. Bovendien bleef De Jong fit, in tegenstelling tot vorig seizoen, mede door te stoppen als international. Hij heeft meer controle over zijn lichaam, dat iets langer nodig heeft om te herstellen dan voorheen, maar dat hem nog wel een paar jaar topvoetbal belooft.

Het is een prachtig seizoen, al baalt hij van het gelijkspel tegen FC Utrecht, waardoor de serie stokte bij zeventien zeges op rij, en van de nederlaag tegen NEC, waardoor de ongeslagen status verdween, en ook van de uitschakeling door Borussia Dortmund in de achtste finales van de Champions League, na een dramatisch eerste half uur in Duitsland.

Bosz gaf aan dat hij de ploeg verkeerd had neergezet. De Jong vindt dat overdreven zelfkritisch. ‘Joey ging met hun 10 mee, met Brandt. Hij bleef hem volgen. Mauro Junior stond in een heel groot gat op het middenveld. Dat we dat zelf niet hebben gezien! Ik zag dat het gebeurde, maar zei niet tegen Joey: schuif maar door. De trainer laat ons daarin vrij. In overleg met de trainer mogen we altijd iets anders doen. In het veld merk je toch vaak het beste of het werkt of niet, of je op tijd komt. Vaak praten we daarover, met Joey Veerman, Jerdy Schouten of Guus Til. Moeten we het anders doen? Maar dat moet dan wel met volle overtuiging, zodat iedereen het weet.’

Leiderschapsgroepje

Net als in 2018 is er een duidelijk leiderschapsgroepje. Til, De Jong, Ramalho, Veerman. ‘Met elkaar bepaal je de norm in de groep. Als iemand verzaakt, of het even laat gaan, probeer je daar kort op te zitten met elkaar. Als je spelers hebt die dat proces bewaken, is het krachtiger dan wanneer een trainer dat elke keer moet doen. Dat bewaken doe je overal: op trainingen, buiten het veld. Wat je doet, hoe je je gedraagt. Iedereen kan een keer te laat komen. Het gaat er vooral om hoe je reageert. Als iemand er niets om geeft dat hij te laat komt, ga je met hem praten. Als het je wel iets doet, wil je ook voor het team op tijd zijn. Je wilt met het team samenwerken. Dat probeer je die jongens te vertellen. Ik doe dat vaak zelf, maar er zijn ook anderen. Het gaat om kleine dingetjes. Bied je excuus aan, in de groep. Veel jongens leren daarvan. Nee, dat vind ik helemaal niet moeilijk. Soms doe ik het met een grapje, maar met de ondertoon dat ze begrijpen wat ik bedoel. Zo van: je gaat toch ook niet te laat komen in het veld? Want als dat gebeurt, kan het ten koste gaan van de teamprestatie.’

De Jong geniet ook van mentale groei van het team. ‘Johan Bakayoko zei: ik wil de beker winnen, het kampioenschap en de Champions League. Mooi hoe hij dat zei. Ik denk misschien wat realistischer. Als we de kwartfinale of de halve finale halen, is het ook al mooi. Maar dat is hoe die jongens het beleven. Waarom niet? Met Phillip Cocu (een vorige trainer) deden we dat ook.’

Hij verheugt zich op de festiviteiten, en dan weer op een nieuw seizoen. Er zullen spelers vertrekken en spelers komen. Dat is nu eenmaal zo in Nederland. Hij praat weleens met Joey Veerman, en vraagt dan of hij blijft. Maar ja, hij ging zelf ook, hij begrijpt dat wel. De Jong kijkt alvast vooruit, als het feestgedruis voorbij is. ‘Als ik me zo goed voel, zou ik niet weten waarom ik niet nog zo’n seizoen kan spelen.’