Vollering wint Vuelta na tegenvallend voorjaar

Afgetekend de beste zijn bergop, voor het eerst de Vuelta winnen en dan na afloop rustig verklaren dat dit nog maar het begin is. Demi Vollering droomt groot. Van de Olympische Spelen in Parijs tot de Tour de France Femmes, met slotklim naar Alpe d’Huez, en het WK in Zürich. „Nu wil ik nog een paar mooie koersen winnen”, zei de 27-jarige kopvrouw van SD Worx-Protime voor de camera aan de finish bovenop de slotklim in het Spaanse skigebied Valdesqui.

Breeduit lachend en frivool van links naar rechts slingerend over de weg kwam Vollering zondag in de laatste rit over de eindstreep, nadat ze iedereen had gelost en de laatste zeven kilometer solo had gereden. Om vervolgens haar fiets boven het hoofd te tillen, zoals eerder dit seizoen Tadej Pogacar (Strade Bianche) en Mathieu van der Poel (Ronde van Vlaanderen) dat deden na bijzondere zeges. „Dit is echt heel mooi”, jubelde ze. „En het is heel bijzonder om deze ronde zo af te sluiten.”

Vollering was superieur in de Vuelta Feminina. Na winst van de vijfde etappe pakte ze de rode leiderstrui, die daarna nooit meer in gevaar kwam. Naast de eindzege en twee ritten won ze ook het bergklassement. Het puntenklassement ging naar routinier Marianne Vos (Visma-Lease a Bike), die zaterdag haar tweede ritwinst behaalde. In de slotrit maakte Vos’ ploeggenote Riejanne Markus het Nederlands succes compleet door te klimmen naar de tweede plaats in het eindklassement. Na een sterke slotbeklimming verwees ze de Italiaanse Elisa Longho Borghini naar de derde plaats.

In de Vuelta, dit jaar over acht dagen en ruim 880 kilometer, behaalde Vollering haar tweede eindzege in een grote ronde. Vorig jaar was ze al de sterkste in de Tour de France. In Spanje eindigde ze in 2022 als derde en vorig jaar als tweede, na een markant duel met de inmiddels gestopte Annemiek van Vleuten. Ze ruziede toen openlijk met haar concurrente, die ze verweet in de voorlaatste etappe tijdwinst te hebben gepakt door misbruik van een plaspauze. Op de laatste dag reed Vollering toen alles en iedereen losjes uit het wiel op de slotklim van Lagos de Covadonga. Op de eindstreep bleek haar tijdwinst op Van Vleuten net niet genoeg voor de eindzege. Maar een machtswissel, drie maanden later bevestigd in de Tour, tekende zich toen al af.

Geruchten over vertrek

Toch kon Vollering dit seizoen in aanloop naar de Vuelta nog niet tippen aan haar beste vorm van vorig jaar. In zware eendagswedstrijden, waarvan ze er vorig jaar vier won, waren er dit jaar louter tweede of derde plaatsen. Het machtige bolwerk van SD Worx-Protime heerste nergens zoals vorig jaar. Geruchten over een vertrek van Vollering, die elders mogelijk een contract voor een miljoen euro zou kunnen tekenen, leken de teamgeest niet ten goede te komen. Al was daar in de Vuelta weinig van te merken. „We waren hier echt met een mooie ploeg, het team heeft de hele dag goed gewerkt”, zei de kopvrouw na haar winst in de slotrit.

Het grootste verschil maakte Vollering zelf. In de lange beklimmingen staat op haar geen maat. In de vijfde etappe reed ze woensdag bergop bijna een halve minuut weg bij Longo Borghini en Yara Kastelijn. Twee dagen later verdeelde en heerste ze in de slotklim naar La Laguna Negra, waar ze in vlekkeloze stijl de rest liet staan en de ritwinst kon laten aan de Française Évita Muzic.

In de laatste klim van de achtste rit gaf ze, ondanks een geruststellende uitgangspositie, opnieuw een demonstratie en vergrootte ze haar voorsprong in het klassement tot 1.49 minuut op Markus en twee minuten op Longo Borghini. „Ik was wat nerveus. Ik wilde aanvallen en zeker zijn dat ik een gaatje had. Het was geen supersteile klim, maar wel wind tegen. Het lukte me om weg te blijven. Het was zwaar, maar het voelt goed.”

Parcoursen op de Spelen en het WK zijn op haar lijf geschreven. En wie moet Vollering verslaan op zondag 18 augustus, in een Touretappe met 3.900 hoogtemeters naar Alpe d’Huez? „Ik kijk uit naar de rest van het seizoen”, zei ze lachend.