Gaat deze vrouw de geschiedenis in als vicepresident van Trump of als hondendoder?

Opluchting bij senator Mitt Romney. Na er jarenlang mee achtervolgd te zijn dat hij ooit bij een verhuizing de hond op het dak van zijn auto vervoerde, is dat verhaal voor de media even niet meer interessant.

Opluchting ook bij president Joe Biden. Dat zijn geliefde herdershonden die hij in het Witte Huis liet rondlopen herhaaldelijk hun tanden zetten in leden van de Secret Service, zijn lijfwacht, weten we nu ook onderhand wel.

Nee, dan de gouverneur van South Dakota, en tot afgelopen week een van de kanshebbers voor het Republikeinse vicepresidentschap. Kristi Noem, zo weten we nu, greep twintig jaar geleden thuis op de boerderij haar geweer, nam een van haar jachthonden mee naar een steengroeve en schoot het beest dood. Omdat ze toch eenmaal bezig was, knalde ze ook nog even een geit neer.

Dat was allemaal al niet zo best, volgens veel opiniemakers in de media. Maar de grootste zonde moest Noem nog begaan: ze beschreef het gebeuren in een boek over zichzelf dat binnenkort uitkomt, en waar de Britse krant The Guardian alvast de hand op wist te leggen.

Doelgroep van één persoon: Donald Trump

Zo’n boek schrijft een politicus niet zomaar. Als je al gouverneur van een staat bent en je levensloop en politieke ideeën in een paar honderd pagina’s samenvat en laat drukken, doe je dat niet om rijk te worden, maar bekend en gerespecteerd. En vervolgens verkozen tot een landelijk ambt. President ofzo. Met als tussenstap, daar lijkt Noem duidelijk op te mikken, het vicepresidentschap onder Donald J. Trump.

Meer dan andere gegadigden voor die functie voerde Noem daar openlijk campagne voor. Terwijl ze tijdens de voorverkiezingen geen kandidaat was voor het presidentschap, liet ze wel een soort campagnespotjes uitzenden waarin ze South Dakota, en daarmee zichzelf, ophemelde. Ze werden alleen uitgezonden op de rechtse zender Fox News, kennelijk met een doelgroep van één persoon: Donald Trump.

Nog een jonge pup

Het boek is een andere stap in die campagne. Daarmee staat Noem te kijk als incompetent op een heel scala aan terreinen.

Om te beginnen als opvoeder van honden. Hond Cricket was veertien maanden oud. Zijn overtredingen: hij had veel te enthousiast achter wilde dieren aangehold; had zich na een ontsnapping uit de auto vergrepen aan de kippen van de buren; en had, toen ze daar een eind aan wilde maken, naar Noem gehapt.

Daar had niet de doodstraf op hoeven te staan. Een beest van 14 maanden heeft nog heel veel te leren en bezit nog niet echt de kalmte van een volwassen hond. Als het zich misdraagt, dat weet elke hondenbezitter, is dat in principe omdat het in de gelegenheid gesteld is zich te misdragen. Of liever gezegd: zich te gedragen zoals het roofdierinstinct het aanstuurt. Was het soms Crickets schuld dat hij erg opgewonden werd van een fazant, of dat hij kon ontsnappen?

Een schot hagel

Over de geit vergoten de Amerikaanse journalisten en commentatoren minder redactionele tranen, maar in feite was dat een vergelijkbaar geval. Het dier (een naam had het schijnbaar niet) stootte de kinderen en stonk. Logisch, het was een bok.

Ook als schutter boezemde Noem de opiniemakers weinig respect in. Na een eerste schot was de bok nog niet dood en moest ze, schrijft ze, een nieuw hagelpatroon uit de auto halen. Maar hagel dringt niet makkelijk door de harde schedel van een bok – als zo’n beest dan toch dood moet, wees humaan en gebruik een kogel.

Of is het haat van de ghostwriter?

En tenslotte staat Noem nu ook te kijk als iemand met een slechte politieke antenne. Want dacht ze echt met zo’n verhaal kiezers voor zich in te nemen?

Ja, dat zou ze gedacht kunnen hebben. Misschien knikken ze er goedkeurend bij in het landelijke South Dakota – van de 910.000 inwoners van die staat woont slechts 45 procent in een stad. Maar in de rest van de VS is dat 74 procent, en daar zien ze vermoedelijk vooral hond Cricket als slachtoffer.

Het zou anders kunnen liggen in de harde kern van de aanhang van Donald Trump. De mensen van Maga, Make America Great Again, vereren immers een leider die zichzelf graag presenteert als besluitvaardig en niet te fijnzinnig. Zou die leider haar om die reden als running mate aan zijn zijde willen hebben? Of haar juist als concurrent zien?

Eén Donald Trump heeft zich in ieder geval al van haar afgekeerd. Donald Trump jr. maakte zich samen met Trumps vroegere adviseur Steve Bannon in diens podcast vrolijk over Noem: “Je ghostwriter moet een flinke hekel aan je hebben om dat erin te zetten.”