Wie is crimineel Cor ‘de Paling’ Pijnen, die wordt gezien als de hondsbrutale leider van de ‘tattookillers’?

Cor Pijnen is heet. Het is 2022 en ‘de Paling’, zoals de dan 38-jarige crimineel in de Nederlandse onderwereld bekendstaat, wordt zowel gezocht door de Nederlandse autoriteiten als door vijanden in het criminele milieu. In de Dominicaanse Republiek, waar hij dan verblijft, identificeert hij zich daarom als Margaret Soto Harvey Gerardo, 44 jaar oud. Of met een van zijn andere valse identiteiten.

Zijn schuilnamen bieden geen bescherming tegen het doodseskader dat hem vanaf een scooter onder vuur neemt, als Pijnen op 4 januari 2022 zijn witte SUV door toeristenplaats Las Terrenas stuurt. Hij wordt door drie kogels geraakt en verliest de macht over het stuur. Zijn auto botst op een andere terreinwagen en belandt op zijn kant. Pijnen zou ‘de Paling’ niet zijn als hij niet tóch zou weten te ontkomen. Hij klimt zwaargewond uit het wrak en vlucht een steegje in.

Pruik en vuurwapens

Doordat zijn criminele rivalen hem weer niet te pakken hebben gekregen, lukt justitie dat wel. In het ziekenhuis blijkt namelijk dat hij niet degene is wiens naam op de identiteitskaart staat, maar de internationaal gesignaleerde crimineel. Hij wordt in zijn ziekbed gearresteerd en uiteindelijk aan Nederland uitgeleverd. In zijn appartement vindt de Dominicaanse politie een stapeltje valse identiteitsbewijzen, een pruik, geladen vuurwapens, extra patroonhouders, dure horloges en valse kentekenplaten.

Komende week staat de aanslag op Pijnen centraal in een groot strafproces over onderwereldgeweld. Zijn zaak is een deeldossier in megazaak 26Woltz, die zich al ruim een half jaar voortsleept in de rechtbank van Zwolle. Groepjes verdachten kregen al celstraffen voor hun rollen in grof onderwereldgeweld, bedreigingen en bij een wapenopslagplaats in Alphen aan den Rijn waar begin 2022 vier raketwerpers, 45 automatische handvuurwapens, dempers en munitie waren gevonden. Enkele verdachten die ‘een Poolse maffia’ in Nederland wilden opzetten, waren volgens justitie óók betrokken bij de moord op Peter R. de Vries.

Pijnen staat nu eens niet terecht als verdachte, maar figureert als slachtoffer. Of hij bij de zaak aanwezig zal zijn, is nog onbekend.

Toiletraampje

De Nederlandse Hindoestaan Cor Pijnen (1983) verdient zijn bijnaam ‘de Paling’ omdat hij keer op keer aan justitie of belagers weet te ontglippen. Hij wordt als tiener en adolescent al beschuldigd van overvallen, schietpartijen en gijzelingen, maar glibbert voortdurend uit de problemen, of weet zich aan zijn straf te onttrekken.

Als hij zestien is, valt een arrestatieteam het huis van zijn vriendin binnen. Hij vlucht door het raampje in het toilet. Hij wordt alsnog gearresteerd, maar schopt tijdens een transport naar de rechtbank de deur van een gedetineerdenbus open en ontsnapt opnieuw. Bij zijn huis in Schiedam wil de politie hem eens arresteren, maar weet hij zich tijdens een worsteling uit zijn jas te draaien. Pijnen duikt De Schie in, zwemt naar de overkant en is weer weg.

De misdrijven waaraan hij wordt gelinkt, worden almaar zwaarder.

Amper volwassen wordt Pijnen van zijn eerste levensdelict beschuldigd: de moord op de Dordtse kickbokskampioen Peter Smit, op 15 augustus 2005 in Rotterdam. Daar gaat het nodige aan vooraf: Pijnen heeft een vriend van de topvechter verantwoordelijk gesteld voor een mislukte xtc-deal, die daarvoor zijn Rolex moet afstaan. Op advies van Smit doet de vriend aangifte, waarna Pijnen en twee anderen die vriend klemrijden op een terras in Schiedam. Pijnen trekt een vuurwapen, maar de vriend weet dat af te pakken en vlucht.

Vingers breken

Smit eist de Rolex van Pijnen terug en uit almaar stevigere dreigementen, ook over het ontvoeren van Pijnen en het breken van vingers. In een café in het centrum van Schiedam lijken de rivalen het eens te worden, maar drie dagen later wordt Smit tijdens een nieuwe afspraak met Pijnen op straat neergeschoten door een man in een hoody. Hij bezwijkt aan schotwonden in zijn buik, hart, lever en longen.

Volgens een getuige heeft een neef van Pijnen de kickbokser doodgeschoten, om zich te bewijzen tegenover Pijnens groep. Geconfronteerd met die verklaring, ooggetuigenissen én dna op het moordwapen en de capuchontrui van de schutter erkent Pijnen dat hij opnieuw met Smit had afgesproken, maar dat zijn metgezel onverwachts schoot. Dat moet de neef zijn. Pijnen, cryptisch: “De daad van de één is niet meteen de keus van de ander.”

De rechtbank veroordeelt Pijnen en zijn neef tot 15 jaar cel voor het gezamenlijk ‘als een hond’ doodschieten van Smit. In hoger beroep wordt Pijnen vrijgesproken. De Paling doet zijn bijnaam eer aan.

Later wordt hij veroordeeld voor een zedenzaak, maar dat hij samen met zijn Braziliaanse vriendin een handelslijn in vrouwen vanuit Brazilië heeft opgezet, wordt niet bewezen verklaard.

Moordcommando

Schietpartijen in 2008 en 2009 maken Pijnen landelijk berucht. Hij komt groot in het nieuws als aanvoerder van een moordcommando zoals dat in Nederland dan nog ongekend is.

Het begint met de verdenking dat Cor Pijnen en zijn vier jaar jongere broer Brian van doen hebben met de dubbele liquidatie van het Amsterdamse onderwereldkopstuk Boneka Belserang en Yassin Chakor uit Enschede, op 4 februari 2009, achter de pannenkoekenboerderij aan de A4 bij Leiderdorp. Gedurende het onderzoek ziet de recherche ook aanwijzingen dat de groep de hand had in de liquidatie van de gewelddadige drugshandelaar August Adjoeba, op 11 augustus 2008 in Amsterdam-Buitenveldert.

In het uitdijende onderzoek plaatst de recherche een observatiecamera bij een galerijwoning aan de Tempelhof in Amstelveen, die de broers Pijnen als schuiladres lijken te gebruiken.

Dat blijkt een onverwacht vruchtbare zet.

Op 10 augustus 2009 registreert de camera dat vier mannen het appartement om 21.57 uur verlaten. Om 23.10 uur wordt in de Andries Vierlinghstraat in Amsterdam-Slotervaart de 34-jarige Amsterdamse crimineel Marlon Dalfour beschoten vanuit een donkere Volkswagen Golf. De schutter vuurt door het rechterportierraam zeker 34 kogels af met een machinepistool. Dalfour schiet terug, maar mist. Drie kogels raken hem in zijn gezicht en zij. Hij overleeft, maar zal invalide blijven.

Pakhuis aan bewijsmateriaal

Om 23.29 en 23.39 uur keren de gebruikers van het appartement aan de Tempelhof twee aan twee terug. Observatieteams volgen alle vier de mannen die de flat de volgende dag verlaten. Een arrestatieteam haalt de broers Pijnen bij Almere van de weg, samen met Cors Braziliaanse vriendin. Hun vriend Jeroen S. wordt in zijn woonplaats Leerdam opgepakt. Evert Sijahailatua, nummer vier, ontkomt en zal later op de Nationale Opsporingslijst worden geplaatst.

Rechercheurs treffen in de verlaten woning aan de Tempelhof een pakhuis aan bewijsmateriaal. In een pannetje op het fornuis ligt een gekookte gsm. De poging die telefoon en de simkaart definitief te vernielen is mislukt, want specialisten weten de simkaart weer tot leven te wekken – wat bruikbare telefoonnummers en sms’jes oplevert. Van een achtergelaten camera is de geheugenkaart gewist, maar technici maken die weer leesbaar.

Uit honderden foto’s blijkt dat de verdachten Marlon Dalfour en de route van de Tempelhof naar diens huis aan de Andries Vierlinghstraat uitputtend hebben gefotografeerd, evenals de route naar de plek waar de vluchtauto brandend is achtergelaten. In die auto ligt een kogelhuls van hetzelfde type en uit hetzelfde wapen als die op de plaats van de schietpartij.

Ook vondsten in andere woningen schragen het vermoeden van de recherche dat de verdachten een professioneel en geolied uitzendbureau voor huurmoorden vormen. (Automatische) vuurwapens, handgranaten, een arsenaal aan communicatieapparatuur. Gsm-jammers om telefoonverkeer en plaatsbepalingssystemen te verstoren. Apparaatjes om peilbakens en afluisterapparatuur te detecteren. Bivakmutsen, kogelwerende vesten, handschoenen. Een sleutel om beweegbare palen in de stad te laten zakken. Een blauw zwaailicht. Gestolen blanco kentekenplaten.

Dezelfde tatoeage

Wat vooral ook het nieuws haalt: alle verdachten hebben dezelfde tatoeage van zwarte Chinese tekens van boven naar beneden over hun rug. ‘Wees daadkrachtig’, staat er vrij vertaald. Foto’s bewijzen dat nog meer mannen dergelijke tatoeages hebben. De broers Pijnen hebben op hun armen ook Chinese karakters die zouden staan voor ‘broederschap van moordenaars’.

Hun veronderstelde moordbrigade draagt vanaf dat moment de bijnaam ‘de tattookillers’. Een door justitie verspreide foto waarop drie tattookillers op een schietbaan hun versierde ruggen tonen met elk een pistool geheven in hun rechterhand, schopt het tot iconisch beeld.

Voor de poging tot liquidatie van Marlon Dalfour krijgen Cor Pijnen en zijn drie medeverdachten straffen tot 13 jaar. Voor hun rollen bij de liquidaties van Belserang, Chakor en Adjoeba ziet justitie uiteindelijk te weinig bewijs. Justitie kan evenmin bewijzen dat Cor Pijnen vanuit detentie opdracht gaf Boneka Belserangs broer Etou’s (‘die speknek’) ‘te hitten’, ‘te kieren’.

Gefolterd en verminkt

Dat ligt anders voor een schokkende moord bínnen het veronderstelde doodseskader: die op Onno Kuut. Zijn gefolterde en verminkte lichaam is al op 25 maart 2009 aangetroffen in een duingraf vlak bij Hoek van Holland. De uit Zuid-Korea geadopteerde Kuut, opgegroeid in Enschede, was blijkens de bekende Chinese karakters op zijn rug ook een ‘tattookiller’. Hij was bovendien een goede vriend van zijn in Leiderdorp vermoorde stadgenoot Yassin Chakor.

Het Openbaar Ministerie is ervan overtuigd dat Kuut Chakor en Belserang naar de parkeerplaats bij het pannenkoekenhuis heeft gelokt. Dat Belserang tegen zijn gewoonte in ongewapend was, sterkt de aanname dat zij een vriend dachten te ontmoeten. Kuut lijkt om een verscheidenheid van redenen in ongenade geraakt binnen de tattookillers, waarna hij volgens justitie in een huis in Leerdam is gemarteld, vermoord en mogelijk met zijn eigen mes verminkt.

Meer dan tien jaar na Kuuts dood eisen de aanklagers alsnog levenslang voor dezelfde vier tattookillers die eerder voor de moordaanslag op Dalfour zijn veroordeeld. De rechtbank spreekt het kwartet in februari 2020 echter vrij.

Cor Pijnen wacht zijn vonnis niet af. De Paling knipt in januari 2020 zijn enkelband door en ontkomt weer eens. Nu dus naar de Dominicaanse Republiek, waar niet de autoriteiten, maar zijn kennelijke rivalen hem vinden. Mogelijk zijn zij op pad gestuurd omdat Pijnen drugs had willen ‘rippen’, stelen, van een bekende Nederlandse crimineel. Dinsdag is de eerste zittingsdag waarbij de aanslag op Cor Pijnen aan bod komt.