Leef en laat leven

Ai beste lezer, whaddup! Nieuwe maand, nieuwe motion! We zitten alweer in maand vijf van de twaalf dit jaar, bijna op de helft dus. Mogen we dan nu eindelijk zeggen dat ’t voorbij is met dat vieze weer? Ik hoop van wel. Van regen kunnen we onszelf in dit land nooit vrijspreken, maar als ’t goed is zullen we overdag niet meer belast worden met temperaturen onder de 15 graden. Lekker hoor, ik loev ’t idee alleen al!

Alles van deze tijd van ’t jaar loev ik. De geur van lente, de tulpjes die ons zicht verbloemen, de lange rijen bij alle ijskraampjes vanaf zes. Ja, man! Mozer is nijba! I can feel it in the air!

Een ding wat me wel echt gestolen kan worden zijn al die muggen. Ik was helemaal vergeten dat zij ook genieten van hun bestaansrecht op deze wijde wereld. Sowieso is het beleid omtrent de ramen in mijn oso super discreet, en komt het zelden voor dat ik die beestjes over de vloer heb. En als ik dan eentje al suizend detecteer begint ’t nieuwe jachtseizoen in m’n oso, en doe ik geen oog dicht tot ik ze moer voorbij de poorten van de hemel heb geleid. Ik heb hier ook echt me tactieken voor, en vaak doet het boek wat ik op het moment lees de damage. Afgelopen woensdag was het weer zover, nadat m’n broertje was vergeten het raam dicht te doen wat hij zonder mijn weet open had gezet.

Terwijl het besef begon te landen dat het jachtseizoen op dat moment van start ging, deed ik terwijl ik nog half in slaapmodus was het licht in me kamer aan, wachtend tot ik een schim van ’r bestaan kon traceren. Het gekke met die muggen is dat het soms lijkt alsof ze verstoppertje spelen. Zodra het licht uit is zijn ze op je huid, en zodra je dat licht aandoet verstoppen ze tussen je gordijnen of iets anders camouflerend. En alsof ik het allemaal had verzonnen lag ik vervolgens een kwartier lang voor me uit te staren zonder dat ik één schim ving van dat minuscule kabaal.

Terwijl ik zo voor me uit staarden begon ik wel te denken over die mug. Het is eigenlijk best faya waar zo’n beestje mee moet dealen. Besef, een steekmug heeft ons bloed nodig in het proces van voortplanting terwijl wij ze zonder berouw doodslaan als we ze catchen in de act. Muggen leven on the edge. Terwijl wij op automatische piloot alles wat we qua voeding nodig hebben rustig in de supermarkt af kunnen tikken staat hun leven iedere seconde op het spel voor een beetje voeding. Hoe ik zo begon te denken begon ik de zaak te relativeren, en dacht ik bij mezelf laat me ’r tegemoetkomen.

Want ja, ieder levend wezen die het leven heeft gekregen van de schepper wilt ook simpelweg zijn of haar wants & needs tot vervulling zien komen. Daar heeft niemand per definitie voor gekozen. It just be like that. „Leef en laat leven” is een leus die me te binnen schoot terwijl ik alles zo relativeerde. Leef en laat leven, want eindstand zijn alle wezens most of the time bezig met het voortzetten van hun bestaan. Ook zo’n mug. En ja, wat is een muggenbult of twee tegenover het einde van ’t leven.

Leef en laat leven, dus ik deed ’t licht maar uit, en hoopte dat ze me zou vinden als ik weer in slaap was gevallen. Het eerstvolgende wat ik die ochtend deed toen ik uit huis ging was een muggenspray buyen, maar desondanks: Leef en laat leven, want wat een ander is gegeven is niet aan jou om te ontnemen.