China maakt zich op om in de diepe zee de schatkamer van de wereld te ontginnen
In internationale wateren liggen miljarden metaalrijke stenen voor het oprapen. Chinese bedrijven zijn zo ver dat ze hun diepzeemijnbouwmachines kunnen gaan testen. Dat zal vooral gevoelig liggen in Amerika, dat helemaal niet actief is in de diepe zee.
In het energiesysteem van de toekomst speelt elektriciteit de hoofdrol, opgewekt met zonnepanelen en windmolens, of mogelijk in kerncentrales. Omdat de zon en wind wisselvallig hun diensten leveren is grootschalige opslag van energie nodig in waterstof of batterijen. Dat vereist veel metalen: van lithium en kobalt tot nikkel en koper. Zij worden daarom ook wel de nieuwe olie genoemd.
Grote economieën hamsteren ze nu al, want er zijn grote zorgen: waar moeten al die grondstoffen straks vandaan komen? En komen ze wel op tijd? Het openen van een mijn duurt al gauw langer, soms veel langer, dan 10 jaar. En dus kijken overheden en ondernemers naar ‘nieuwe’ plaatsen waar die metalen ruim voorradig zijn.
In internationale wateren liggen miljarden metaalrijke stenen voor het oprapen. Stuk voor stuk bommetjes vol die benodigde metalen. Bijvoorbeeld in de Stille Oceaan, vijf dagen varen uit de Amerikaanse kust, waar commerciële mijnbouw nu overigens nog niet mag. Sommige landen hebben de grondstoffen in hun eigen wateren. Noorwegen en de Cookeilanden willen daar best mijnbouw toestaan, Japan onderzoekt dit nog.
De eerste proeven
China was een van de eerste landen die interesse toonde in die schatkamer in de internationale wateren van de wereld. Vijf organisaties hebben een vergunning om in de internationale zee te zoeken naar grondstoffen. Nu is het klaar voor de volgende stap: twee Chinese staatsbedrijven willen halverwege 2025 hun diepzeemijnbouwmachines gaan uitproberen in de Stille Oceaan. Ze voegen zich bij een handjevol concurrenten dat al zulke tests deed.
De proef zal worden uitgevoerd met kleine versies van de machines die voor commerciële mijnbouw nodig zijn. Ze zuigen de metaalrijke stenen van de bodem en worden in de sector ook wel ‘collector’ genoemd. Dat klinkt vriendelijker dan ‘mijnbouwmachine’.
China Minmetals Corporation is het grootste mijnbouw- en metalenbedrijf in China. Vorig jaar had het een omzet van 131 miljard dollar. Het wil wereldwijd toonaangevend zijn in de mijnbouw en garanderen dat China voldoende metaalproducten heeft voor de industrie. Uit de aanvraag blijkt dat Minmetals al sinds 1995 bezig is met diepzeemijnbouw. Het voerde verschillende testen uit, de laatste in 2021 op een diepte van 1000 meter.
Rijden of zweven
De collector van Minmetals rijdt op rupsbanden over de zeebodem, net als die van westerse bedrijven. Beijing Pioneer Hi-Tech Development Corporation (BPC) kiest voor een futuristisch uitziend exemplaar die als het ware boven de zeebodem zal zweven. Zo wil het bedrijf de zeebodem zo min mogelijk verstoren.
Dit doet BPC omdat het slib op de oceaanbodem heel fijn en licht is. Bij de minste beroering kunnen slibwolken ontstaan. De kunst is zoveel mogelijk metaalrijke stenen op te pakken, terwijl het meeste slib blijft liggen. Zwevende slibdeeltjes kunnen het zeeleven schaden.
Over BPC is verder niet zoveel bekend. Uit de aanvraag blijkt wel dat het bedrijf in 2022 al een praktijktest heeft gedaan. De test die BPC nu wil doen, levert gegevens op die straks nodig zijn als het een vergunning wil aanvragen voor commerciële mijnbouw.
De techniek van beide bedrijven lijkt overigens nog niet volledig uitontwikkeld. Zo testen ze nog geen systeem om de knollen omhoog te pompen. In de toekomst zullen aanvullende proeven nodig zijn.
Voortgang China gevoelig in VS
De internationale vergunningsprocedure schrijft voor dat het publiek en belanghebbenden nu eerst kunnen reageren op de plannen van beide Chinese bedrijven. Daarna moet de Internationale Zeebodem Autoriteit (ISA) zijn fiat geven.
Eerder keurde de ISA zulke aanvragen goed. Een Indiaas instituut mocht in 2021 een test doen in de internationale Indische Oceaan. In datzelfde jaar voerde het Belgische bedrijf Global Sea Resources tests uit in de Stille Oceaan. Een jaar later slaagden het Canadese The Metals Company en het Nederlandse Allseas erin om 3000 ton metaalknollen uit diezelfde zee omhoog te pompen.
Dat China nu ook klaar is voor dit soort testen zal vooral in Amerika gevoelig liggen. China is nu al dominant op de grondstoffenmarkten en lijkt die dominantie uit te willen breiden naar de diepzee. De VS is daar momenteel helemaal niet actief, omdat het een belangrijk verdrag nooit heeft geratificeerd – iets waarover op dit moment wel steeds meer discussie is.
De Zeebodemautoriteit is van plan om in 2025 een beslissing te nemen over de ‘mijnbouwcode’, de regels voor diepzeemijnbouw. Pas daarna kunnen bedrijven een aanvraag indienen om de zeebodem op commerciële basis te mijnen.
Lees ook:
Octopus Casper dreigt alles te verliezen door diepzeemijnbouw, net als veel andere soorten op grote diepte
De mensheid maakt zich op om het laatste stukje aarde te ontdekken én ontginnen. Nu is de oceaanbodem nog het domein van bodemdieren zoals Casper, een pas ontdekte octopussoort. Is er voor haar straks nog plek?
Zo willen bedrijven grote schade door mijnbouw in diepzee voorkomen
De bedrijven die de zeebodem willen mijnen denken dat ze grootschalige schade aan het milieu kunnen voorkomen. Zo gaan ze dat doen.
Diepzeemijnbouw is ‘onvermijdelijk’, toch groeit de weerstand
Michael Lodge, de baas van de Internationale Zeebodemautoriteit, doet er alles aan een akkoord over diepzeemijnbouw te bereiken. Maar hij moet wel afrekenen met de groeiende tegenstand.
Mijnbouwers, het eiland Nauru of de mensheid: wie profiteert straks het meest van diepzeemijnbouw?
De hele mensheid zou moeten profiteren van diepzeemijnbouw. Maar gaat dat ook gebeuren?