Ophefmachine Marjorie Taylor Greene volhardt in haar kansloze missie om Huis-voorzitter af te zetten

Democraten zullen haar niet eens helpen ‘een postkantoor een naam te geven’. Laat staan dat ze de intens gehate Republikein Marjorie Taylor Greene zullen bijstaan om de voorzitter van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden ten val te brengen, zoals ze deze week aankondigde te willen doen.

Huis-voorzitter Mike Johnson heeft de toorn van ‘MTG’ te danken aan het steunpakket voor Oekraïne dat hij, Republikein, met Democratische hulp, door het Huis loodste. Woensdag zei ze voor volgende week een stemming af te willen dwingen over een motie tot vertrek, iets wat bij voorbaat kansloos lijkt.

Een afschuw voor de ‘ophefmachine’

Want niet alleen spreken steeds meer uiterst rechtse hardliners zich uit vóór Johnson, ook partijaanvoerder Donald Trump zei al na het Oekraïnepakket dat de Huis-voorzitter ‘zijn werk prima doet’. Het maakt duidelijk dat het parlementslid steeds meer alleen komt te staan. En dat, zoals valt te lezen in commentaren in Amerikaanse media, de grenzen van haar gekte bereikt zijn.

Dat ligt maar ten dele aan haar zelf. Dat de Republikeinen niet zover willen gaan om Johnson te wippen, heeft te maken met de chaos die de afzettingsprocedure tegen zijn voorganger Kevin McCarthy, afgelopen oktober, met zich meebracht.

McCarthy werd de eerste Huis-voorzitter in de geschiedenis die werd afgezet, op instigatie nog wel van zijn eigen partij. De chaos rondom de afzetting legde de verdeeldheid binnen de Republikeinse partij pijnlijk bloot, net als het wekenlange gesteggel over diens opvolging hierna.

Inmiddels komen de verkiezingen in november dichterbij. Ook voor tal van Afgevaardigden die hun zetel moeten veiligstellen. Nóg meer gedoe kan negatief afstralen op de Republikeinse partij. Ofwel, zoals de Texaanse Afgevaardigde Chip Roy zijn steun voor Johnson tegenover CNN verantwoordde: de timing is nu even niet goed.

Sowieso heeft Taylor Greene de Democraten in het Huis nodig om Johnson af te zetten. Nu waren die in oktober niet te beroerd om McCarthy het laatste zetje te geven, maar dinsdag verklaarde de partij Johnson niet te zullen laten vallen om ‘dit hoofdstuk van Republikeinse pro-Poetin-obstructie af te kunnen sluiten’. Belangrijk hierbij is de diepe afschuw die Democraten voor haar voelen. Die is zó groot dat ze het haar simpelweg nooit zouden gunnen een politiek punt te scoren.

QAnon

Want Taylor Greene (49) is álles waaraan de Democraten een hartgrondige hekel hebben. De politieke laatbloeier is razendsnel opgeklommen tot het hoogste nationale politieke toneel. Ze groeide op in Alpharetta, een voorstadje van Atlanta, Georgia; en was op school een onopvallende leerling, bleek uit een uitgebreid profiel dat The Atlantic vorig jaar van haar maakte.

Nooit gaf ze enige blijk van politieke aspiraties – ze leidde het tamme leven van een welgestelde huismoeder met drie kinderen in de suburbs. Een poos raakte ze in de ban van fitnesstrend Crossfit – ze runde enkele jaren een sportschool – totdat aan die periode een abrupt einde kwam toen ze rond 2016, tijdens de verkiezingscampagne van Trump, werd bevangen door een andere hype. Ze raakte gefascineerd door de complotbeweging QAnon, en alle complottheorieën die hiermee samenhangen, zoals het idee dat een geheime elite van satanistische pedofielen de wereld regeert.

Volgens The Atlantic besloot ze zichzelf verkiesbaar te stellen na haar ervaringen op een tripje naar Washington in 2019, waar ze eigenlijk door niemand werd opgemerkt. In een berucht geworden filmpje achtervolgt ze daar, voor het Capitool, een 18-jarige overlevende van de schietpartij op een school in Parkland in 2018, waarbij 17 doden vielen, een slachtpartij die volgens complotdenkers in scène zou zijn gezet om strengere wapenwetgeving erdoor te krijgen.

Dit was niet het enige fabeltje dat Taylor Greene zou helpen verspreiden. Een kleine greep: dat Hillary Clinton ten minste één kind zou hebben geofferd in een satanisch ritueel, dat de bosbranden in Californië zouden zijn veroorzaakt door ruimtelasers gefinancierd door de Rothschild-familie, dat er op 9/11 nooit een vliegtuig in het Pentagon zou zijn neergestort; dat de in 2020 overleden hoge rechter Ruth Bader Ginsburg eigenlijk al een jaar eerder was overleden en door de Democraten was vervangen door een dubbelganger.

Het zal niet verbazen dat ze ook niet gelooft dat Joe Biden haar idool Trump versloeg tijdens de presidentsverkiezingen van 2020. Op haar eerste werkdag verscheen ze in het Congres met een mondmasker met daarop ‘Trump won’ erop. Toen droeg ze wél een mondkapje, iets dat ze vaak genoeg weigerde, in weerwil van de tijdens de pandemie ingestelde huisregels van het Congres. Toen ze hiervoor eens te meer was beboet door toenmalig Huis-voorzitter Nancy Pelosi, vergeleek ze deze regels met het dragen van Jodensterren tijdens de Tweede Wereldoorlog.

A little bitch

Met al haar uitspattingen heeft ze zich meer en meer geïsoleerd van haar eigen partij. Vorig jaar maakte ze het zo bont dat ze zelfs uit de Freedom Caucus werd gezet, een samenwerkingsverband op de uiterste rechterflank van Republikeinse Afgevaardigden, nadat ze haar collega Lauren Boebert ‘a little bitch’ had genoemd. Ze is zich zelfs niet meer verzekerd van de steun van Trump, die het interne gekibbel in zijn partij volgens The Washington Post ‘beschamend’ zou hebben genoemd.

Slechts twee Huis-Republikeinen – van de 217 – hebben laten weten Taylor Greene’s motie tegen voorzitter Johnson te zullen steunen. Toch zet ze door.

Haar voornaamste drijfveer lijkt aandacht te zijn. Een groot goed in campagnetijd, gezien het belang van fondsenwerving, zeker nu die steeds meer is gaan drijven op microdonaties van haar aanhangers, in plaats van op enkele grote geldschieters.

Want aanhangers heeft ze nog genoeg. Voor hén zegt Marjorie Taylor Greene de motie in stemming te brengen. Want ook al haalt die het niet: Amerikanen hebben het recht te zien dat Mike Johnson in feite een Democraat in Republikeinse kleren is, luidt haar logica. “En ik kan niet wachten om Democraten voor een Republikeinse Huis-voorzitter te laten stemmen, die vervolgens naar hun thuisdistricten moeten afreizen om hun herverkiezing veilig te stellen.”

Lees ook:

Mag een Congreslid dat de bestormers van het Capitool aanspoorde nog wel meedoen met de verkiezingen?

De Republikeinse afgevaardigde Marjorie Taylor Greene werd drie uur lang met die vraag geconfronteerd, voor een rechtbank in haar staat Georgia. Ze wil herkozen worden in haar district, maar volgens een politieke actiegroep Free Speech for People, mag dat helemaal niet.