‘Je hoeft maar met een vinger naar het oorlogsverleden te wijzen en alles komt weer boven’

Het oorlogsverleden van Kees van Zweden, Simon Gompes en ‘opa’ Kuipers stempelde het leven van hun nazaten. Twee dochters en een kleindochter gingen op onderzoek uit: ze wilden weten wat er in de oorlog was gebeurd.

Het is waar, de oorlog is voorbij, al bijna tachtig jaar. Niet waar, de oorlog is niet voorbij, de oorlog duurt voort, zeggen kinderen van NSB’ers, en hun kinderen. Niet waar, zegt ook Corien van Zweden, en Loes Gompes valt haar bij.

‘Je mag ermee doen wat je wilt’, zei Kees, de vader van Corien van Zweden, op zijn sterfbed. Hij bedoelde zijn dagboeken, 33 volle ordners. Zijn eerste dagboeknotitie schreef hij op 3 maart 1955, tien jaar na de oorlog.

Een kleine beweging en pats, de doos springt open en de duvel kijkt je aan.’