Ilse DeLange blikt op nieuw album terug op stukgelopen relaties: ‘Het was soms ontzettend eenzaam’

Als Ilse DeLange een plaat maakt over breuken en scheurtjes in relaties, dan gaat het niet over haar relatie met partner en drummer in haar band Bart Vergoossen. De twee zijn al vijfentwintig jaar gelukkig samen en hij haalt haar na het interview gewoon op met de auto.

Over wie gaat het album Tainted dan wel? Logische eerste verdachte: Waylon. De samenwerking met haar collega klapte, kort na die tweede plaats bij het Eurovisie Songfestival in 2014 als gelegenheidsduo The Common Linnets. Waar er twee vechten, hebben er twee schuld. Maar terwijl hij zich in de media uitliet over het stuklopen van de samenwerking, hield zij zich al die jaren op de vlakte en reageerde ze niet. Nu zegt DeLange daarover: “Dat was soms ontzettend moeilijk, eenzaam en verdrietig. Oneerlijk, ook. Maar ik ben blij dat ik het zo gedaan heb.”

Ondanks dat de storm tussen de twee inmiddels geluwd is, biedt de thematiek van Tainted haar de mogelijkheid om haar kant van het verhaal te laten horen. In het fraaie Quiet zingt ze: There is an elephant in this room/I keep biting my lip en How do we end up in a fight/If we have only good intentions.

Komen en gaan

Opvallend donkere regels voor de 46-jarige singer-songwriter, die sinds haar debuutalbum World of Hurt in 1998 is uitgegroeid tot een van Nederlands succesvolste artiesten. Niet dat ze verbitterd is, integendeel; deze woensdagmiddag op het kantoor van platenmaatschappij Universal is ze zoals Nederland haar kent: ontspannen, charmant en professioneel. Ze weegt zorgvuldig haar woorden als ze over het onderwerp spreekt en laat ook tien jaar na de breuk niet het achterste van haar tong zien. Het maken van Tainted liet haar inzien dat de andere partij misschien óók wel diep gekwetst was.

DeLange: “De breuk met Waylon zit in de plaat. Maar het is slechts een fractie van de onderwerpen en ervaringen die de basis vormen voor de liedjes op het album. Het bestrijkt een lange periode van mensen die gekomen en gegaan zijn in mijn leven. Mensen waarvan je denkt dat ze eeuwig in je leven zullen zijn, maar waarbij dat niet zo bleek te zijn.”

Zoals ook Jan-Bart “JB” Meijers. De gitarist en producer (o.a. De Dijk) nam de plaats in van Waylon binnen The Common Linnets en vormde een belangrijk klankbord voor DeLange, met wie hij veel muziek maakte. Ook aan die vruchtbare samenwerking kwam een eind, toen beiden een andere visie hadden op de toekomst in de muziek samen.

Jaknikkers

Die breuk zorgde eveneens voor inspiratie op Tainted, bevestigt DeLange. “De mensen waarmee ik werk zijn mensen met sterke persoonlijkheden. Ik wil absoluut geen jaknikkers om mij heen. Als de neuzen dan dezelfde kant op staan, kan dat een enorme katalysator zijn. Dan bundel je elkaars krachten en zweef je. Er is niets beters dan dat.”

Een sterke eigen visie en mening heeft ze zelf ook, zo bevestigde ze zelf in 2021 bij tv-programma College Tour. Het heeft haar veel gebracht in de dik vijfentwintig jaar dat ze professioneel in het vak zit. In die tijd is ze opgeklommen naar de top van de Nederlandse muziekwereld.

DeLange: “Alles wat ik doe staat in het teken van muziek. Dit is mijn leven. Ik geef alles en als ik ergens in geloof, dan spring ik compleet in het diepe met mensen en wil ik het zo goed mogelijk doen. Wat ik geef, moet ik ook terug kunnen verwachten. Op het moment dat die visies dan verschillend worden, kan het soms knallen. Het is jammer, want ik heb het klankbord dat JB voor mij was ontzettend gemist. Ik ben blij dat ik dat voor Tainted vond bij toetsenist Matthijs van Duijvenbode en producer Niels Zuiderhoek.”

Talentontwikkelaar

De kennis en ervaring die ze in vijfentwintig jaar heeft opgedaan, stelt ze sinds een aantal jaar in een soort mentorrol ook beschikbaar voor een groeiend aantal talenten. Duncan Laurence natuurlijk, die uiteindelijk het Songfestival zou winnen, is de bekendste. Hij is niet de enige. Ze hielp ook onder andere Joe Buck, Adriaan Persons en Hannah Mae. Ze hielp countrypoptalent Jana Mila met een deal bij het Amerikaanse label New West Records (o.a. Los Lobos, John Hiatt, Steve Earle). Ook richtte ze een eigen label op: Spark Records. Arcade verscheen er, net als releases van onder andere Hannah Mae, Adriaan Persons en Jana Mila.

Ook Tainted wordt er op uitgebracht. Joe Buck had met The way you take time de eerste release op het label. “Ik hoorde hem en vond hem zo geweldig dat ik dacht: ‘Die gast moet in Nashville een plaat maken’. Ik vroeg of Universal, mijn platenmaatschappij, mee wilde werken maar dat bleek te duur. Toen ben ik het zelf gaan doen. Vanuit passie en enthousiasme voor jong talent. Veel grote labels hebben niet meer de flexibiliteit en willen geen ontwikkeltraject aangaan voor jong talent. Het kreeg een groter en serieuzer gestalte dankzij het absurde succes van Duncan. Daardoor konden we andere artiesten tekenen.”

Die nieuwe rol levert haar zelf ook muzikale inspiratie op. “Ik ben soms jaloers als ik hoor wat voor goede songs ze schrijven”, lacht ze. “Dan krijg ik direct zin om zelf ook weer liedjes te gaan schrijven. Het zorgt er voor dat je scherp blijft. De teksten van Jana Mila bijvoorbeeld, die zijn zo ontzettend goed. Ik heb meegeschreven aan haar plaat, maar heb haar ook gevraagd om in de toekomst wat songideeën te schrijven voor mij.”

Tuckerville

Ze biedt talenten ook een podium. Letterlijk: toen ze in 2019 voor het eerst in Ziggo Dome stond, bood ze Blackbird, Judy Blank, Yori Swart en Joe Buck de mogelijkheid een eigen liedje te zingen. Niet als voorprogramma, maar midden in haar eigen set. Dat doet ze vaker, ook in kleinere zalen. Of op de zes edities van Tuckerville, haar festival dat vorig jaar zijn laatste editie beleefde.

Voor haar liveband kiest ze niet voor louter sessiemuzikanten, maar ook voor getalenteerde musici die daarnaast een eigen carrière hebben, zoals in het verleden Bertolf en momenteel Yori Swart. “Het geeft mij een fijn gevoel om dat te doen. Ook omdat ik iets in hen zie, ik zie talenten die een eigen carrière in de muziek kunnen hebben. Daarbij houd ik er van om dingen te bouwen. The Common Linnets begon ook als een leuk idee. Deze nieuwe rol voelt alsof ik weer aan het begin sta van mijn eigen carrière.”

Lees ook:

Ilse DeLange zoekt nog steeds bevestiging

Ilse DeLange is op vele fronten succesvol: als zangeres, presentatrice, actrice en als coach van jonge artiesten. Ziet de muzikante nog nieuwe uitdagingen voor zichzelf?