Hoe zijn wij eraan toe als Poetin en Hamas winnen?

Het gaat slecht in Oekraïne.

Dat heeft verschillende oorzaken: geen munitie meer, te weinig manschappen, geen luchtverdediging, et cetera, et cetera. Het laat ons vrij onberoerd, terwijl je toch kijkt naar een voortkruipende zwaargewonde man en niemand iets doet.

Oekraïne en Rusland gaan naar de vierhonderdduizend slachtoffers die de Styx gaan oversteken: doden, lijken, karkassen van jonge mensen.

Ik vraag wel eens: waarom praten we niet over Oekraïne?

“Het is een beetje naar de achtergrond gedrongen.”

“Ze gaan verliezen toch? Ze moeten gewoon gaan onderhandelen.”

“Er gebeurt eigenlijk niks.”

Er gebeurt eigenlijk niks – dat is niet waar, maar dat die indruk leeft, is vermoedelijk een van de redenen waarom het ons op het ogenblik weinig raakt. We hebben ons moreel oordeel klaar, je bent voor of tegen Rusland of Oekraïne, en dat is het dan: het oorlogsnieuws geeft nu eens goede en dan weer slechte berichten en daar zijn we minder bij betrokken. Pas als Poetin of Zelensky wordt vermoord, of als de nucleaire dreiging hoog is, wordt ons engagement weer aangestoken. Maar omdat we er niets aan kunnen doen, raakt onze interesse verdund.

Waarom willen mensen wel de straat op om tegen Israël te protesteren? Waarom zijn er nog steeds geen demonstraties tegen Rusland? Waarom wordt er continu gedemonstreerd tegen Israël, maar niet tegen Rusland?

Wat ik merk is de lust waarmee mensen tegen Israël demonstreren. Lust verpakt als zogenaamde nuance.

Zoals er niet tegen Rusland wordt gedemonstreerd, zo wordt er ook niet gedemonstreerd tegen Hamas. Integendeel. Hamas – een fascistische organisatie – krijgt steeds meer aanhang. Juist in Europa, juist in de grote steden.

Dat Joden geen slachtoffer meer wilden zijn, heeft ertoe geleid dat ze dat nu ook niet meer zijn. Wie Israël aanvalt kan op vergelding rekenen. Hamas wist dat en dus zijn de gevolgen voor hen desastreus. De Hamastactiek is dat Israël een slechte pers plus meer vijanden krijgt en daarvoor offeren ze hun eigen mensen door de gijzelaars niet terug te geven. Ze menen de dood aan hun zijde te hebben.

Met de dood vrijt Poetin eveneens. Ook zijn mensen worden naar de slachtbank geleid door Oekraïners te slachten. Ook hij wil een conservatief-religieus ideaal werkelijkheid zien worden. Mensenoffers om het lot te beïnvloeden. Alle Oekraïners moeten tot slaaf gemaakt worden.

Straks winnen Hamas en Poetin. Hoe zijn wij er dan aan toe?

Dat interesseert ons niet.

Tot we ook lust krijgen onze kinderen te offeren.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees alle columns van Theodor Holman terug.

Reageren? t.holman@parool.nl.