Het was niet goed in Brugge. Anderlecht mocht Colin Coosemans bedanken voor het puntje tegen Cercle Brugge. Met een ultieme reflex redde hij de inzet van Somers. “Een fantastische redding”, zag ook Mats Rits. “Ik weet niet hoe hij die uit zijn goal ranselt. Colin is al tien jaar een van mijn beste vrienden en ik speelde vroeger ook al samen met hem. Ik ken zijn kwaliteiten. Voor hem is het leuk dat hij eindelijk kan tonen dat hij ook belangrijk kan zijn.”

En toch leek er aan de rust weinig aan de hand. Anderlecht speelde dan wel niet goed, ook Cercle slaagde er niet in veel kansen te creëren. “In de eerste helft was ons plan goed”, zegt Rits. “We wisten wat we moesten verwachten van een wedstrijd tegen Cercle Brugge: veel duels, veel intensiteit. We gaan volgens mij verdiend met een 1–0-voorsprong de rust in.”

“In de tweede helft liggen we 30 tot 35 minuten onder. Zij scoren dan direct de 1–1 uit wat volgens mij niet echt een kans is. Daland pakt die afvallende bal perfect op de slof. Erna kwamen we nooit in ons spel en creëerde Cercle veel kansen. Ik denk dat Colin ons daar redt. Tot we in het laatste kwartier weer kansen creëren. Hoe die bal er na de kopbal van Angulo niet in ging: ik weet het nog altijd niet. Ik had hem eigenlijk al geteld.”

Hete adem

Kasper Dolberg maakte eenzelfde analyse. Volgens de goalgetter kwam paars-wit te slap uit de kleedkamer. “Hoe ik dat verklaar? Ik weet het niet. Maar op het einde hadden we ook kansen om te winnen. Al hadden zij die ook.”

Door de blessure van Anders Dreyer verhuisde Dolberg overigens naar de rechterflank. Hij bracht er wel iets. Op die nieuwe positie kan hij meer acties maken dan in de spits. “Toch blijf ik een nummer negen. Maar als de coach dit de beste optie vindt, speel ik daar elke dag. Je speelt er minder met je rug naar de goal en er ligt meer ruimte. Je ziet het spel meer voor je. Dat is een groot verschil.”

Na de overwinning van Brugge voelen ze in Anderlecht de hete adem van Club steeds nadrukkelijker in de nek. Toch heeft paars-wit alles nog in handen. En dat benadrukken zowel Dolberg als Rits graag: “We staan nog altijd eerste. We hebben het in eigen handen. Dat is het belangrijkste. Maakt niet uit wie de grootste rivaal is. We moeten naar onszelf kijken.”