Leef vreesloos en aanvaard de consequenties. ‘Je gaat toch niet voor je tijd’
‘Alle ellende van de mensen heeft maar één oorzaak, namelijk dat zij niet in staat zijn rustig in een kamer te blijven’, schrijft Blaise Pascal (1623-1662) in zijn Pensées. Ik vind dat een briljante gedachte, ze is van een grote waarheid. Reuze kloosterlijk ook. Ik dacht er weer eens aan toen ik gisteren twee mensen met een fietshelm op een kruispunt zag staan. Ze keken samen op een kaart. Los van wat ik verder vind van fietshelmen, bracht het me bij de vraag in hoeverre wij onszelf beschermen tegen mogelijk onheil.
Een fijne metafoor: we beschermen het hoofd, omdat we misschíen gaan vallen. Hoe vaak ben ik in mijn leven gevallen met de fiets? Nul keer. ‘Maar ja’, zegt de statisticus droogjes: ‘Hoe langer je niet valt, hoe groter de kans dat je wél een keer valt.’ En de fietsenmaker die de helmen verkoopt, lispelt niet zonder eigenbelang: ‘Het hoeft maar één keer te gebeuren.’
Als je elk gevaar voor wilt zijn, handel je uiteindelijk alleen nog uit angst. En dan, waarom zou je je iets gevaarlijks op de hals halen? Om het gevoel te hebben dat je leeft? Daar hebben we wat ik de helmparadox noem: bewust iets doen waarvan je weet dat er een risico aan zit en jezelf dan juist tegen dát risico willen beschermen. Je zou zeggen: accepteer dan ook de afloop, a..
