Niets verwijst naar het christelijk geloof, maar alles is ervan doortrokken

Twee weken geleden reden we door het woestijnzand, ergens in de Golfregio, Midden-Oosten. Enkele taaie plantjes wisten zich in de brandende zon te handhaven. Tussen het zand lag zaad, wachtend op regen. Het land waar we verbleven, kent officieel geen autochtone christenen. De christenen die er wonen, zijn buitenlanders. Ze komen samen in kerken die binnen een ommuurd gedeelte van de hoofdstad strak naast elkaar staan. Het ambassadeterrein van het Koninkrijk van God in een vijandig land. Donderdagavond en vrijdagmorgen klinkt er het Evangelie. Gezanten van Christuswege preken en harten van hoorders vullen zich met een boodschap die klaarligt om te delen. Na een dienst spraken we een man uit India. Hij werkte om geld te verdienen en werd tegelijkertijd gedreven door een missie. Voortdurend was hij op zoek naar verborgen openingen om collega’s nieuwsgierig te maken naar het Evangelie. Een Amerikaan vertelde hoe hij in de VS tien jaar achter elkaar concrete signalen kreeg dat hij naar dit gesloten moslimland moest. Een opvallende ontmoeting met een Arabischsprekend echtpaar in de supermarkt, een artikel dat zich opdrong, een deel van een preek. En hij was gegaan met zijn hele gezin. Het was moedeloosmakend moeilijk geweest om werk te krijgen. Maar nu heeft hij een nota bene door de overheid betaalde en beschermde baan op het gebied van onderwijs. Zo ontmoet hij jaarlijks tientallen moslims voor langere tijd. Zijn tactiek is om op natuurlijke wijze signalen uit het Koninkrijk van God door te laten klinken: Bijbelse spreuken van wijsheid in zijn colleges invlechten, verhalen en gelijkenissen benutten als illustratie voor de lesstof. Zaadkorrels tussen het zand die wachten op de dauw van de Geest. We waren er voor een stichting die onder de naam ”Woestijnleven” verschillende veldwerkprojecten in het Midden-Oosten heeft. Er gebeuren mooie dingen. Er is een buurtcentrum waar ouderen en jongeren gratis Engelse les kunnen volgen, waar vrouwen lokale producten maken, waar moeders leren hun kinderen met wijsheid en inlevingsvermogen op te voeden, waar tijdens de wekelijkse leeskring verrassende inzichten ontstaan. Niets in het buurtcentrum verwijst naar het christelijk geloof. Toch is alles ervan doortrokken. Omdat er doorschijnende christenen rondlopen. Transparant tot op Christus. Ze vallen op als kleine lichtjes in het stikdonker. ’s Nachts welft de hemel zich boven gesloten moslimlanden. Tussen de sterren cirkelen de satellieten. Ze verspreiden berichten, advertenties en filmpjes. In de steden of op de eindeloze zandvlakten komen die terecht bij moslims met verwarde verlangens en geestelijke nood. Via een zorgvuldige route van screening komt het uiteindelijk tot een ontmoeting met een veldwerker die God dankt dat hij de gelegenheid krijgt om zijn moslimbroeder onder de zegen van de Heilige Geest tot Christus te leiden. Soms stel ik me voor dat ik midden in de nacht over dit moslimland vlieg. Door het raampje staar ik naar de diepe duisternis beneden. En dat er dan ineens lichtpuntjes verschijnen op alle plaatsen waar de Geest werkt. Ik zou verbaasd zijn. Er valt zaad tussen het zand. Nog even, dan volgt de oogst. _De auteur is mediator, coach en ondernemer._

Niets verwijst naar het christelijk geloof, maar alles is ervan doortrokken

Welbeschouwd

RD.nl in uw mailbox?