Natuur moet ‘realistisch’ en ‘haalbaar’ zijn? Ik zou willen zeggen: NEEEEEEE!

Mijn ouders namen ons - mijn vele broers en ik - vroeger vaak mee de natuur in. Niet dat dát de aankondiging was, laat staan het overleg-onderwerp, nee hoor, we werden gewoon achterin de Fiat 127 gepropt en we vertrokken, soms op zaterdag, en bijna elke zondag ook. We ‘gingen wandelen’, en we spreken over een tijd (jaren 70 van de vorige eeuw) dat binnen het gezin voor overleg of tegenspraak eigenlijk geen plek was. En dus wandelden we, in het Gooi, op de Veluwe, en over zo ongeveer elk bospad tussen Wijk aan Zee en Camperduin.

Ik leerde van het bos houden, van de (letterlijk) geuren en kleuren, van zanderige paadjes tegen een duin, en van onverwachte klinkerwegen met (toen nog sporadische) mannen op een racefiets, van bomen en boompjes en struiken, van braam en bosbes, van meer vogels dan mijn vader kon aanwijzen en benoemen.

Ik geloofde, en geloof steeds meer, dat wij, hardwerkende mensen op deze blauwe bal in een best-groot universum, de natuur nodig hebben. Echt nodig hebben. Om te zijn, te voelen, te zien wat je nergens anders ziet, om dankzij je neus te leren dat de lente anders ruikt dan de zomer, en dat voor herfst en winter hetzelfde geldt.

Ik geloof dat we de natuur nodig hebben om te leven, tot rust te komen, te genieten van iets dat zoveel groter is dan wij, iets dat er gewoon ís, wat wij verder ook allemaal aan het doen zijn, wat wij ondertussen ook allemaal belangrijk hebben gemaakt. U weet wel, economische groei, rijkdom, politieke macht, aandeelhoudersbelangen, oneliners in een talkshow.

De natuur, waar ik hierboven een kort persoonlijk beeld van gaf, heeft geen politieke macht, dat weet u, dat hebben we met zijn allen zo bedacht (of toegelaten), daarover sprak ik eerder op deze plek. En ondertussen wordt er in het deel van de politiek dat dreigt de macht de komende jaren wél te hebben, op een volgende bedreigende manier naar de natuur gekeken.

Rosanne Hertzberger van NSC opperde in een debat deze week dat we moeten gaan naar ‘een andere natuur’, Bart Kemp (zelfbenoemd ‘duurzame knuffelboer’ en volgens mij ook agrolobbyist) X-te ‘welke natuur is realistisch en haalbaar, past bij samenleving en economie van de 21 e eeuw...’, waarna de voor BBB en Big Agro vaste groef werd betreden van voedselzekerheid, want een belangrijk onderdeel van de politiek uit die hoek is dat zoveel mogelijk mensen moeten blijven geloven dat voor die voedselzekerheid de agrarische activiteiten in haar huidige vorm in ons land in stand moeten blijven.

En dan kunt u er blind van uit gaan dat dat geen goed nieuws is voor de natuur. Ik bedoel voor ‘een andere natuur’. Want de natuur moet ‘realistisch en haalbaar’ zijn, dat weet u toch...?

Ik zou willen zeggen, rustig als u van mij gewend bent: NEEEEEEE!

Ik bedoel: laat ons eindelijk de natuur niet als restpost zien, als te beïnvloeden omstandigheid, maar laten we ons en ons gedrag (een beetje) aanpassen aan haar. We houden genoeg welvaart, economie en voedsel over. En, vooral, geluk.