Abou Koïta over zijn recentste tranen, gemiste penalty’s en z’n guilty pleasure: “Ik zou het elke dag kunnen eten”

11: Op welke plaats eindigt STVV in deze play-offs?

“Op plek acht. Dan moeten we de drie punten achterstand op KV Mechelen nog goedmaken, maar dat zie ik lukken. In dat geval kunnen we van een geslaagd seizoen spreken. Het had nog meer kunnen zijn, maar al bij al mogen we tevreden zijn. Na de match tegen Gent waren we ontgoocheld, want die hadden we net zo goed kunnen winnen. Als mijn penalty erin was gegaan, wonnen we misschien met 3-1 of zo. Maar het verschil met Gent is dat zij efficiënt zijn en hun wedstrijden winnen. Daarom staan ze ook op kop in deze play-offs.”

“Als de coach het wil neem ik ook de volgende penalty. Dan doe ik het anders en trap ik hard en in de hoek. Tegen Standard en Gent koos ik te veel om te plaatsen, met te weinig kracht”

Abou Koïta

“Er resten ons nog vijf wedstrijden, daarin willen we nog vijf keer knallen. Ik voel me opnieuw topfit nadat ik sinds mijn terugkeer van de Afrika Cup van het ene in het andere kwaaltje sukkelde. Ik heb nu vijftien keer gescoord, dat is een persoonlijk record. Maar ik kan het clubrecord van 18 doelpunten (van Gianni Bruno, red.) nog breken. Dat is een mooi doel. Maar ook als team willen we er nog het maximale uithalen om dit seizoen in schoonheid te eindigen.”

5: Ga je ook de volgende penalty voor STVV nog trappen?

“Als de coach dat wil, zeker. Al zal ik het dan wel anders aanpakken dan bij mijn twee vorige strafschoppen (die Koïta allebei miste, red.). Dan trap ik hard en in de hoek, zoals bij mijn penalty’s die wel tegen de netten vlogen. Tegen Standard en AA Gent koos ik te veel om de bal te plaatsen, met te weinig kracht op de bal. Dat gaat me niet meer overkomen.”

“Ik ben diepgelovig en bij het bidden kan ik soms emotioneel worden. Het voelt dan alsof ik in gesprek ben met God”

Abou Koïta

17: Wanneer heb je voor het laatst geweend?

“(Denkt na) Tijdens de ramadan, denk ik, tijdens het bidden. Ik ben diepgelovig en bij het bidden kan ik soms emotioneel worden. Het voelt dan alsof ik in gesprek ben met God. Ik geloof ook dat Hij antwoordt door bepaalde zaken die in mijn leven gebeuren.”

6: Wie is de beste speler met wie je al samenspeelde?

“Ach, er zijn er zoveel. Yuya Kubo vond ik heel goed, net als Moses Simon. Samuel Gigot ook, Shingji Kagawa, … noem maar op. Maar de speler van wie ik het meeste heb geleerd, is Nana Asare. Hij heeft zijn voetbalschoenen aan de haak gehangen, maar ik hoor hem nog af en toe. Hij leerde me vooral hoe ik moest leven als een professional.”

3: Heeft je zoontje evenveel buskruit in de benen als jij?

“(Lacht) Het is nog te vroeg om dat te zeggen. Hij is nog maar drie. Hij trapt wel al tegen een bal en dat vindt hij leuk. Maar dat is meer spelen dan voetballen. Ik ga hem zeker niet pushen om in mijn voetsporen te treden. Daarnaast heb ik nog een dochtertje van één jaar, ons gezinnetje is daarmee voorlopig compleet. Gelukkig slapen die kleine bengels goed en heeft mijn nachtrust er niet onder te lijden.”

16: Heb je negatieve reacties gekregen van Senegalezen toen je voor Mauritanië koos?

“Neen, sommige mensen zeiden wel dat ik geduldiger moest zijn en dat mijn kans vroeg of laat wel zou komen om voor Senegal te spelen. Maar ik heb mijn keuze gemaakt en dat was de keuze van mijn hart. Ik heb me die keuze ook geen moment beklaagd. We hebben immers geschiedenis geschreven door op de Afrika Cup door te stoten tot de achtste finales. In juni wacht onze volgende opdracht. Dan spelen we twee WK-kwalificatieduels. Er schuilt veel talent in onze groep, al zijn de spelers nog niet zo bekend. Velen spelen in de Franse lagere reeksen of in Afrika. Maar ik ben er zeker van dat sommigen in de Jupiler Pro League furore zouden kunnen maken.”

12: Wat was er van je geworden indien je het niet tot profvoetballer had geschopt?

“Geen flauw idee. Die vraag is nooit relevant geweest voor mij, want ik had al vanaf mijn veertiende voor mezelf uitgemaakt dat ik profvoetballer zou worden. De enige voorwaarde was dat ik mijn school eerst moest afmaken. Dat heb ik gedaan. Wat ik na mijn carrière ga doen? Ook daar heb ik nog niet over nagedacht. T1 of T2 worden, zegt me nu niet veel, maar misschien denk ik daar binnen vijf jaar wel anders over.”

“Een pizza gaat er altijd wel in, vooral na een wedstrijd. Maar het liefst eet ik Afrikaans: rijst of couscous met groenten en geroosterd schapen -of geitenvlees”

Abou Koïta

1: Wat is je guilty pleasure?

“Een pizza gaat er altijd wel in, vooral na een wedstrijd kan dat smaken. Gelukkig kom ik niet snel bij. Maar het liefst eet ik Afrikaans: rijst of couscous met groenten en geroosterd schapen -of geitenvlees. Dat zou ik elke dag kunnen eten.”

8: Wie is de grootste grappenmaker in de kleedkamer?

“Onze T2, Seba(Sebastian Hahn, red.). Die is altijd goed gezind en in voor een grapje. Dat geldt ook voor Mathias Delorge en Jo Coppens, maar dat zijn meer de spelers die anderen voor de gek houden. Door hun veters aan elkaar te binden bijvoorbeeld, zulke fratsen.”

19: Van welke coach heb je het meest opgestoken in je carrière?

“Onze huidige trainer en Jess Thorup (ex-AA Gent, red.). Fink en Thorup zijn qua aanpak exacte kopieën van elkaar, vind ik. Het zijn allebei people managers die tactisch ook erg onderlegd zijn.”

14: Waarom moeten mensen op vakantie gaan naar jouw thuisland Senegal?

“Omdat het er altijd warm is, een groot verschil met hier (lacht). Zelfs in de winter is het er een graad of twintig. De Senegalezen zijn ook gezellig, lief en behulpzaam. Er is veel te doen, vooral in hoofdstad Dakar. Daar kan het soms ook hectisch zijn. Daarom trekken veel toeristen naar het iets zuidelijker gelegen Saly. Ook daar vind je zon, zee en strand, maar het is er iets rustiger dan in Dakar.”

(lees verder onder de foto)