Conductrice Jinek, met blaffer, laat niet met zich sollen: ‘Go ahead punk, make my day’

De Q-koorts is terug in Nederland! Daarmee opende Rob Trip het Achtuurjournaal. Hij keek er vrolijk bij en ik verstond het verkeerd, dus ik dacht hij blij de herintrede van een uitgestorven gewaande vogelsoort aankondigde: de kukors terug in Nederland! Toen burgemeester Aboutaleb in Nieuwsuur zei dat hij politieagenten naar Zuid-Amerika wil sturen om de drugshandel bij de wortels aan te pakken, dacht ik hem ook verkeerd te verstaan. Een politionele actie, maar dan een echte. Flikken Rotterdam in de jungle; zijn ze daarvoor wel toegerust? War on drugs? De Amerikanen zijn er juist van teruggekomen. Die nemen nu het Nederlandse gedoogbeleid over.

Dat je met een goede greep uit het nieuws weinig nodig hebt om het absurde ervan te tonen, bewijst al jaren de satirische rubriek Dit was het nieuws. Lang niet gekeken, maar in deze 296ste aflevering was Eva Jinek te gast en dat wilde ik niet missen. Ze stelde niet teleur. Bij het nieuws over de conductrice die zwaar was mishandeld, kwam haar Amerikaanse afkomst van pas. Jinek stelde zich voor dat ze als conductrice gewapend de agressieve treinpassagiers tegemoet zou treden. Eerst jaspand opzij om haar blaffer te tonen, dan hoorbaar het holsterknopje openen. Ik zag Dirty Eva al dreigend door het gangpad schuiven: „Go ahead punk, make my day”.

Komiek Peter Pannekoek verwees naar Jineks nieuwe baan bij de publieke omroep waar haar onvermoede wapenliefde van pas zou komen: „De NPO is momenteel een van de gevaarlijkste plekken om rond te lopen.” Toen collega Jan Jaap van der Wal vertelde hoe hij een Amerikaanse taxichauffeur had getart, zei hij: „Matthijs van Nieuwkerk-achtige taferelen. Ik ging voor de zekerheid alvast op mijn knieën.” Knap dat het 28 jaar oude programma zo fris is gebleven, vooral dankzij Peter Pannekoek die schijnbaar zo maar wat voor zich uit kletst en terloops grappig is. Natuurleuk noemde Kees van Kooten dat.

Bamischijf

Frans Bauer vindt zichzelf te dik. In de realitysoap De Bauers ging hij naar de diëtist die hem met zijn 111 kilo opgewekt indeelde bij „obesitas klasse 1”. Het kwam door de corona, zei hij: „Toen zat ik gewoon elke dag tegenover de ijskast.” Bauer ging door naar de sportschool. Voor het geval dat work-out en dieet niet zouden werken, ging de hele familie op reanimatiecursus. Voor eerste hulp bij verslikking bleek de volkszanger te rond te zijn: zijn vrouw kreeg haar armen niet om zijn romp. De cursus zag er trouwens niet uit als een natuurlijk uitstapje. Die was er vermoedelijk ingeschreven door de producent om het programma wat spannender te maken.

Bauer ontbijt met worstenbroodjes en eieren met spek. Ook de rest van de familie had duidelijk De mens is een plofkip van Teun van de Keuken nog niet gelezen. Wanneer een van de zonen onderweg een bamischijf scoort bij een benzinepomp, zegt de moeder: „Die zijn echt lekker hiero.” Nooit bij stilgestaan dat iemand de culinaire prestaties van benzinestations zou wegen. Worth a detour.

Olga Zuiderhoek heeft een sympathieke rubriek in de talkshow Sophie & Jeroen: Olga’s Platenkast. Wegens de herdenking van de Tweede Wereldoorlog hield de actrice een praatje over soldatenliedjes. Eerst kwam Marlene Dietrich die de machthebbers vraagt: „Sag wo die Soldaten sind/ Wo sind sie geblieben?” Toen kwam ‘Nou tabé dan’, over Jordaanse jongens die rond 1900 bij het leger in Nederlands-Indië aanmonsteren. Zuiderhoek plaatst het in de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog (1945-1949). Wehrmacht-soldaten en KNIL-soldaten worden doorgaans in verband gebracht met oorlogsmisdaden, maar Zuiderhoek ziet ze als arme drommels die naar de hel gingen. Ze besluit met een Oekraïense soldaat die in het dagelijks leven operazangeres is. Die zingt nu voor de gewonden: „Door muziek kunnen ze beter slapen als de pijnstillers op zijn.”