Waarom de Elandsgracht de winkelstraat van de toekomst is: ‘Je voelt het dorpse van de Jordaan’

Het is inderdaad een straat die welkom heet. De gedempte gracht ligt eens niet vol verzakte stoeptegels en parkeerplekken. Door de Elandsgracht loopt een fijne strook groen met bankjes, grote plantenbakken en een rij bomen. Fietsen staan zowaar merendeels keurig in oude parkeervakken. Aan de kant van de Prinsengracht is een speeltuintje en een beeldengalerij van Johnny Jordaan en co, met daarvoor een zittribune.

Die renovatie uit 2016 heeft in elk geval zijn vruchten afgeworpen. Tel daarbij op het diverse winkelaanbod en het wordt snel duidelijk waarom vastgoedadviseur Colliers de Elandsgracht onlangs uitriep tot het voorbeeld hoe het wél moet. Geen leegstand, geen toeristenfuiken met snoepgoed en badeendjes, maar een aantrekkelijke mix van horeca, wonen en werken.

“We zijn ontzettend blij met die uitverkiezing,” zegt Myra Rooymans, straatmanager van onder meer de Elandsgracht. “Maar het bewijst maar weer dat alles staat en valt met pandeigenaren die willen meedenken. Die, plat gezegd, niet gaan voor de hoogste bieder voor hun eigen vierkante meters, maar denken: waar dienen we het hele gebied mee? Dan krijg je vanzelf een mooie straat met een divers aanbod. Als zich nog een goede visboer meldt, is hij van harte aanbevolen.”

Geweldige mix

Het winkelaanbod doet iedere straatmanager watertanden. Er is wel horeca, maar die is niet storend of overmatig aanwezig. Er zijn een handvol kappers en barbieren (tegenwoordig dé aanjagers van een hotspot) en high-end winkels als koffiebranderij Rum Baba en chocolaterie Waldo, maar net zo goed nog oeroude zaken als patisserie Arnold Cornelis en verfspecialist Engels.

Er is een buurtcentrum (Het Claverhuis), een bescheiden Albert Heijn, één piepkleine coffeeshop en op het hoekje, zoals het hoort, een oud bruin café, De Eland, met stoeltjes onder de luifels buiten. De Elandsgracht is de perfecte woon-winkelwereld.

In een hippe straat horen ook een aantal vintagewinkels. Ragtime Vintage springt er meteen uit, met al die nostalgische waren op de stoep. Deze winkel heet niet voor niets ‘vintage film & theater costumes pop-up museum & shop.’

Tot voor anderhalf jaar terug, zat hier decennialang matrassenhandel Moree. Hoelang zijn pop-up nog mag blijven, weet eigenaar/acteur Gert Jan Louwe niet. “Met elke maand dat ik hier nog zijn mag, ben ik blij. De straat heeft nog een soort lokaliteit, je voelt het dorpse van de Jordaan, buurtbewoners komen een praatje maken. Maar er komen ook fietsers uit West, mensen uit Zuid en toeristen. Het is een geweldige mix.”

Geen gekkigheid

Een van de oude rotten is sportwinkel Smit Cruyff; Smit vanaf 1940, in 1968 kwam Cruyff erbij. “Er is wel een hoop veranderd, maar niet met gekkigheid,” zegt mede-eigenaar Rob van der Straeten. “Er zijn wel veel kapperszaken en foodwinkels waar ze soms voor een broodje tot op de stoep in de rij staan. Maar er zijn ook nog kleine winkels voor de buurt. Een bakker, een slager, een kaaswinkel, een Etos, goede kledingzaken. En een sportwinkel!”

Het is volgens hem wel allemaal wat chiquer geworden. Van der Straeten: “We zijn een zijtak van de Negen Straatjes, maar hier zijn niet van die overbodige winkels. Het zijn ook vaak kleine winkels met een eigenaar die zelf nog iedere ochtend naar zijn eigen zaak komt. Dat scheelt natuurlijk ook heel veel.”

Over de renovatie van de middenstrook heeft hij nog wel een kanttekening. Van der Straeten: “Dat had de Ramblas moeten worden, werd ons verteld. Het is wel weer gezellig, maar het is ook nog wel rommelig met fietsen die niet in de vakken worden gezet. En mensen laten eten achter bij de bloembakken, dus ’s nachts lopen daar de ratten. Op de plek van zo’n bloembak zou eigenlijk een jeu-de-boulesbaan moeten komen.”

Over de auteur: Hans van der Beek werkt al ruim 25 jaar voor Het Parool. In het verleden had hij populaire rubrieken als Hans Halveert en Schuim, nu schrijft hij vooral Amsterdamse achtergrondverhalen en reportages.