Volgens onderzoek kwam er vorig jaar een kwart meer meldingen van discriminatie binnen, las ik in NRC. Het zou me niet verbazen als het grootste deel van de racistische en discriminerende opmerkingen voor rekening van ons parlement komt. De manier waarop Kamerleden over biculturele Nederlanders, moslims, niet-westerse allochtonen, migranten en vluchtelingen spreken, is onbeschaamd en bloedstollend.
Palestijnen worden ontmenselijkt en hun bestaansrecht betwist. Vluchtelingen worden weggezet als hyena’s en verkrachters. De belofte ‘minder Marokkanen’ zit tijdelijk in een haperende koelkast. Moslims worden al decennia een vijfde colonne genoemd die de boel over wil nemen.
Met zulke voorgangers in de Kamer, voelen mensen zich gesterkt in hun waantheorieën en aangemoedigd hun onderbuik te legen. Kijk maar op sociale media waar volstrekte vreemden als dronken lorren virtueel tegen je aanrijden en aan plassen en bij de eerste de beste feitelijke observatie over achterstelling of racisme woest SLACHTOFFERKAART tikken en tevreden op enter drukken.
Slachtofferschap. Daar hebben mensen, die dagelijks klagen dat ze slachtoffer zijn van migranten en vluchtelingen, een hekel aan. Ze ontkennen ook dat er zoiets is als racisme, waarna ze je je Nederlanderschap ontzeggen en opdragen ‘op te rotten’ naar je ‘eigen land’. Maar goed, ik moet de eerste racist nog tegenkomen die logisch kan argumenteren.
Klinkt confronterend, nietwaar, mensen racist noemen. Dat mag tegenwoordig niet meer. Juist in deze tijd van openlijk en zelfverzekerd racisme, is het een taboe het zo te noemen. Als iemand je ontmenselijkt of een verkrachtingsfantasie met je deelt, word je geacht je aureool erbij te pakken, op de knieën te gaan, en die persoon te vragen waar zijn of haar pijn zit.
Na de winst van de PVV verschenen tal van artikelen waarin columnisten ons wijs wilden maken dat PVV-stemmers geen racisten zijn, terwijl diezelfde stemmers hardop droomden over deportaties en een moslimvrij Nederland.
Het is dus niet zo raar dat discriminatie, racisme en antisemitisme zijn toegenomen en genormaliseerd. Mensen discrimineren, omdat politici, de Kamervoorzitter en de overheid dat ook doen. Het demissionair kabinet wil nu extra maatregelen tegen antisemitisme – niet tegen racisme en discriminatie. Waarom zou je onderscheid maken tussen gemeenschappen en de uitsluiting die ze ervaren?
Volgens demissionair minister van Justitie Yesilgöz zijn we het „als vrije, fatsoenlijke samenleving aan onszelf, aan de Joodse gemeenschap en aan de geschiedenis verplicht”. Yesilgöz, die van de nareis-op-nareis-leugen, heeft een flink vertekend zelfbeeld.
Wie de geschiedenis eert, maakt geen onderscheid tussen mensen en onrecht. Wie van de geschiedenis leert, laat niets na om herhaling van onrecht tegen te gaan. Wie zich fatsoenlijk noemt, doet er alles aan om mensenrechten zonder uitzondering te respecteren en formeert niet met een extreemrechtse, emotioneel incontinente, democratie ondermijnende politicus als Wilders.
De media zijn medeschuldig. Iedere dag cirkelen journalisten als kwispelende puppy’s rond Wilders en dansen partijleiders een tango met hem, ook al laat hij steevast zien lak te hebben aan vrijheid, de rechtsstaat, burgers en zelfs grote lak aan de veiligheid van zijn collega’s. Het is duidelijk dat Wilders niets anders kan dan de samenleving blijvend schaden met zijn hatelijke politiek en treurige hang naar zelf geïnitieerde ruzies.
Dus dan is het een beetje raar te lezen dat het demissionaire kabinet vindt dat „de roep om rechten voor de één” niet ten koste mag gaan „van de rechten of vrijheid”. Wat let jullie om het goede voorbeeld te geven?
Ik sta als vanzelfsprekend en liefdevol naast, voor en achter de joodse gemeenschap. Dat is de erfenis waar ik uit voortkom: Joden waren historisch gezien veiliger in Arabische en islamitische landen dan in het christelijke Europa. Een ongemakkelijke waarheid voor veel politici, maar we moeten nu eenmaal benoemen en ik verwacht van hen dat zij als vanzelfsprekend en liefdevol om ons allemaal gaan staan en onvoorwaardelijk voor onze rechten en veiligheid opkomen. Goed voorbeeld doet volgen.
Hassnae Bouazza is schrijver, journalist, columnist en programmamaker.