Waarom millennial nu een scheldwoord is onder gen Z’ers

Het woord ‘millennial’ schijnt onder gen Z’ers tegenwoordig een soort scheldwoord te zijn. Alles wat ‘millennial’ is, is namelijk eigenlijk suf, achterhaald, cringe (gen Z’s voor ‘tenenkrommend’). Auw. U begrijpt, dat moest ik even op me in laten werken. Wij millennials hadden namelijk nog het fatsoen om niet onze oudere broers en zussen gen X op die manier af te vallen, maar zochten liever ruzie met de boomer-generatie voor hen. Shots fired, gen Z. (“Dit grapje vind ik bíjna te ver gaan” in millennial slang.)

Toch begreep ik het wel meteen. Gen Z en de millennials worden vaak op één hoop gegooid, maar deze generaties verschillen wel degelijk flink van elkaar. Dat merkte ik afgelopen weekend al helemaal, toen ik samen met mijn collega en co-host Jonas Kooyman in de Amsterdamse binnenstad veldwerk aan het doen was voor onze nieuwe podcast Havermelkelite, waarin we iedere twee weken de trends en statussymbolen bespreken die bij jonge stedelingen aan de orde van de dag zijn.

Roestvrijstalen accenten

We vonden onszelf in een superhippe koffie- en theebar aan de Ferdinand Bolstraat, die - in ieder geval naar ons inzicht - helemaal gen Z was. De tablets waarop je je bestelling moest doen, de ultra-trendy kleurschikking, alle roestvrijstalen accenten en funky geometrische lijnen in het interieur. Hoe naadloos consumptie en lifestyle in elkaar overliepen achterin de zaak waar ambachtelijke geurkaarsen, designparaplu’s en -waterflessen, en allerlei niche Japanse koekjes te koop waren. Het feit dat er een uitstekend verlichte, maar dan weer niet enorm opzichtige, selfie-spiegel tegen de achterwand hing.

Het deed mij allemaal (een van de oudste aanwezigen) nogal futuristisch aan, maar jonge twintigers gekleed in de laatste micro-trends bewogen er alsof ze altijd al in 2050 hadden geleefd.

Een dag later postte content creator en millennial Laura Holscher, die op Tiktok de serie ‘Gen Wie?!’ maakt, een filmpje waarin gen Z’er Yara haar uitlegt wat “een millennial café” is: “Van die café’s met veel LP’s en zo, en met van die mannen in de bediening - van die kekke dertigers - met beanies op.” Ik proestte het echt uit en stuurde het meteen naar Jonas. De wijnbar waar we na onze expeditie nog even iets waren gaan drinken, een in onze ogen vrij courante tent met veel natuurwijn en andere hippe producten op de kaart die bovendien pas een halfjaartje open was, bleek een typisch “millennial café”.

Een beetje belachelijk maken

Willen millennials te graag als jong gezien worden? vroeg ik mezelf. Is het terecht dat kids van twintig ons een beetje belachelijk maken? Verdienen we dat eigenlijk wel, omdat we niet genoeg de eer aan onszelf houden en niet gewoon achter de geraniums gaan zitten?

Wat me wel opvalt is dat veel millennials de neiging hebben om lang vast te houden aan hun status als jongvolwassene. Ik denk dat dat te maken heeft met het feit dat voor veel van ons klassieke mijlpalen in een volwassen leven (zoals een vaste baan, een auto en een koophuis) steeds verder buiten bereik liggen, en we geen zin hebben om de vrolijke en zorgeloze aspecten van de jeugd al op te geven als er nog geen zicht is op het comfort van een “echt” volwassen leven.

Maar feit is wel dat zolang wij niet doorstromen naar een volwaardige volwassene status, we de kweekvijver zullen delen met de echte guppies. En dat die het daar maar wat druk vinden en ons liever zien vertrekken, kan ik ze niet kwalijk nemen.