Een vijftig kilo wegende moordmachine, onaangelijnd in de openbare ruimte

Hij liep lichtelijk ineengedoken maar met vlotte tred over het drukke stationsplein, de oren naar achteren en de ogen samengeknepen. Of misschien was het een zij, en waren het gewoon spleetogen – dat is pitbulls eigen. Hij/zij had een witte vacht met donkergrijze koeienvlekken en een tuigje om met een grote ring bovenop, voor een lijn die er niet aan was bevestigd.

Zijn/haar baasje liep erachter met even vlotte tred, opgeschoten, kin omhoog. Petje op, opvallende tatoeages in zijn nek. Hij had een speciaal soort macht en genoot ervan.

Ik stuurde mijn – tevens loslopende – kinderen direct naar de zijkant van het plein, achter de plantenbakken en nog wat verder, weg van die hond. Twee boa’s met felgroene hesjes fietsten voorzichtig op het baasje af.

Doodgebeten

Die dag had ik nog op nos.nl gelezen hoe in het Italiaanse Salerno een kind van vijftien maanden was doodgebeten door twee pitbulls. Uit de armen van zijn oom gerukt, bij wie hij op schoot zat. Zijn moeder raakte ernstig gewond in een poging hem te redden.

Dat ik er dezelfde dag nog een zag was geen toeval, ik zie ze zo vaak. Pitbulls, staffords: de zogenoemde ‘powerbreeds’. Ook de Bully XL die zo sterk in opkomst is: een vijftig kilo wegende moordmachine met een bizar breed torso en een kop die voornamelijk uit kaakspier en puntige tanden bestaat. Ze ravotten gewoon in het park met andere honden, op weinig meters afstand van spelende kinderen. Het gaat goed zolang het goed gaat.

Het zijn statusobjecten, deze beesten, zoals Gucci-sneakers, een BMW. Populair onder criminelen en wannabe-boefjes. Kijk eens wat een power ik aan mijn riempje heb, onder mijn commando. Big business dus ook. Op terugreis uit Engeland zat mijn partner eens naast iemand met een grote piepschuimdoos op schoot. ‘Handle with care; animal semen’, stond erop. Sperma van XL Bully’s, vertelde de man. Sinds de brexit was verzenden zo’n gedoe geworden, hij vloog het lucratieve goedje zelf dus maar op en neer.

In Engeland zijn ze inmiddels verboden, die XL’s. Twee dagen nadat het verbod inging werd een Britse oma aan stukken gereten, haar kleinzoon was erbij.

In Nederland komt geen verbod. De reden zou zijn dat tijdens het pitbull-verbod (1993-2008) geen daling in het aantal bijtincidenten werd opgemerkt. Maar is er inmiddels niet een beduidende stijging, met de groeiende populariteit van deze dieren? Die trouwens ook maar zielig zijn, doorgefokt en in onnatuurlijke omstandigheden, met een muilkorf en aan een lijn, terwijl ze gemaakt zijn om te vechten. Baasjes richten ze zelden correct af.

Gevaarlijk en onberekenbaar wapen

En los van bijtincidenten: is het oké dat sommigen zich met zo’n gevaarlijk en onberekenbaar wapen in de dichtbevolkte openbare ruimte begeven? Een wapen dat ze doorgaans niet eens behoorlijk weten te bedienen?

Terwijl de boa’s het pitbullbaasje naderden, leek het pleinverkeer te vertragen. Het werd iets stiller. Ogen die strak op de stationsklok waren gericht bewogen zich steels naar het gesprek dat zou plaatsvinden.

De man werd aangesproken, hij lijnde de hond aan, de boa’s fietsten weg, reizigers versnelden hun pas weer. En we dachten maar niet na over wat er was gebeurd als hij ‘nee’ had gezegd.