‘Democratisch aan de macht gekomen, hebben WIJ het nu voor het zeggen’

“Ja, nu hebben WIJ het voor het zeggen.”

“Jawel, mijnheer.”

“Je begrijpt dat er wat gaat veranderen hè.”

“Dat begrijp ik, mijnheer.”

“Weet je eigenlijk wel waarom wij het nu voor het zeggen hebben?”

“Omdat u nu in de meerderheid bent, vermoed ik.”

“Precies... Wij zijn in de meerderheid. We zijn volkomen democratisch aan de macht gekomen.”

“Ik heb de uitslag gezien, mijnheer.”

“Maar als we die democratie zoals jullie willen blijven handhaven, dan boeken we geen vooruitgang. Begrijp je dat?”

“Nou, ik dacht...”

“BEGRIJP JE DAT?”

“Jawel, mijnheer.”

“Dus je bent het met ons eens. Fijn!”

“Nou...”

“JE BENT HET MET ONS EENS!”

“Zeker, mijnheer.”

“Verder hebben wij niets tegen een bepaalde groep, zolang ze zich net als wij gedragen... Wij zijn zelf ook gelovig.”

“Jawel, mijnheer.”

“Maar genocide staan wij niet toe.”

“Nee, dat zou zeer onverstandig zijn.”

“En fascisme staan we ook niet toe.”

“Nee dat is... verschrikkelijk, ja.”

“En racisme willen we helemaal niet. Snapt u dat?”

“Dat snap ik, ja.”

“Er moet nu een eind komen aan deze genocidale, fascistische, racistische samenzwering van lieden die het bloed van hun eigen kinderen drinken. Daar zult u het mee eens zijn. Toch?”

“Wie bedoelt u precies met...”

“U BENT HET DAAR MEE EENS!”

“Ja, ik... ja...”

“Mooi. We zijn heel tevreden over u.”

“Dank u.”

“Bent u ook tevreden over ons?”

“Ik... eh...”

“Dank u. Nu iets anders. U heeft zich wel eens agressief jegens ons uitgelaten, is het niet?”

“Nou, ik...”

“Behoorlijk agressief zelfs. U heeft vele mensen daarmee gekwetst. Ons ook. Persoonlijk. Zeer diep gewond.”

“Nou, ik... vrijheid...”

“IK HEB HET HIER NIET OVER VRIJHEID MAAR OVER WELBEWUST KWETSEN WAARMEE U ONS EN EEN DEEL VAN ONS VOLK ZWAAR HEEFT VERWOND!”

“Ik...”

“U bent er zelf toch ook van overtuigd dat we dit niet onbestraft kunnen laten?”

“Ik...”

“Als we dit onbestraft laten, krijgen we een hele nare maatschappij waarin iedereen maar gaat kwetsen. Dat kan natuurlijk niet, vindt u wel?”

“Kwetsen... nee...”

“Precies. Eens even kijken... Wij moeten nu bidden. Bidt u ook?”

“Nou, ik...”

“Als u gaat bidden kunt u om vergeving vragen, om barmhartigheid. Wie denkt u dat ons aan een meerderheid heeft geholpen?”

“U bedoelt... Uw God?”

“Ja, inderdaad! Die van ons. Dus het is maar goed dat wij hier nu de meerderheid hebben. Vindt u niet?”

“Ja, democratisch verkozen...”

“Precies. En nu gaan de we boel moreel opschonen! U gaat ons daarbij helpen, denk ik.”

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees alle columns van Theodor Holman terug.

Reageren? t.holman@parool.nl.