Ik had liever gezien dat Joost Klein zei: ‘Donder toch een eind op. Ik ben zanger, geen politicus, en dit is mijn droom’

Onlangs publiceerden 250 artiesten en kunstenaars een open brief aan zanger Joost Klein (26), met maar één pregnante boodschap: Joost moet niet meedoen aan het Eurovisie Songfestival met zijn catchy lied Europapa, omdat het ‘een festival van hypocrisie’ is. De samenvatting van de brief is: we feliciteren je dat je bent gekozen om de Nederlandse inzending te zijn, maar als je een greintje moreel besef hebt, doe je niet mee, want Israël is niet uitgesloten van deelname op het festival.

De brief zit vol emotionele chantage. ‘Met klem vragen wij je bij jezelf te rade te gaan. Desmond Tutu zei: “If you are neutral in situations of injustice, you have chosen the side of the oppressor”. Dit is hét moment om je uit te spreken. Stilte is geen optie. Kies de kant van gerechtigheid en doe niet mee aan het artwashen van genocide!,’ aldus onder anderen Nasrdin Dchar, Najib Amhali en Ramsey Nasr.

Ook betrekken ze zijn overleden vader erbij in hun brief, wat walgelijk is. Dit is gaslighten: de ander manipulatieve dingen zeggen en zich heel slecht laten voelen over zichzelf, opdat je je zin krijgt.

Buiten het feit dat het in de praktijk voor de oorlog natuurlijk helemaal niets zal uitmaken of Joost wel of niet meedoet aan het songfestival, is het merkwaardig dat er zoveel op het bordje wordt gelegd van een jonge zanger met dromen en idealen, waarvan er één meedoen aan dit festival is. Hij komt voor een schijnbaar moreel dilemma te staan: wil je het op je geweten hebben bloed aan je handen te hebben of je droom waarmaken om als zanger internationaal door te breken, voor de rest van je leven? Het is zo ontiegelijk vals en oneerlijk dat ze die arme jongen hiermee lastigvallen. Dit is de welbekende drogreden van een vals dilemma: twee zaken tegenover elkaar zetten en presenteren als een dilemma, wat het in feite niet is.

Maar wat me nog het meest irriteert, is de stelligheid waarmee wordt gezegd dat meedoen aan dit festival als zanger gelijkstaat aan de kant kiezen van de onderdrukker. En dat neutraliteit ook automatisch betekent dat je partij hebt gekozen. Dat is niet zo, want het woord zegt het al: je bent neutraal. Zo werkt het gewoon niet. Woorden hebben een betekenis.

Klein heeft geantwoord dat hij de pijn wel hoort van de mensen die vinden dat hij zijn deelname moet afzeggen, maar stelt dat hij niet meer terug kan, omdat hij al contracten heeft ondertekend. Ik vind het erg jammer dat hij zo heeft gereageerd, omdat ik liever had gezien dat hij het niet afschoof op overmacht, maar gewoon zei: “Donder toch een eind op. Ik ben zanger, geen politicus, en dit is mijn droom. En jullie hebben kort geleden net zo hard meegejuicht voor Marokko en Nederland tijdens het WK in Qatar, waar duizenden arbeiders dood zijn gegaan of gewond zijn geraakt door de erbarmelijke arbeidsomstandigheden, stelletje hypocriete wauwelaars.”

Maar goed, daarom moet ik ook geen manager van Joost worden, maar een controversiële columnist blijven.

Lale Gül schrijft elke week een column voor Het Parool. Reageren? l.gul@parool.nl