In Pudding aan Zee zakt de formatie weg in een rechts moeras

En het volk keek vol ongeloof hoe zijn navel een broeierig nest van bacterieel onvermogen werd. Ooit was het volk trots dat de Postzegel aan de Noordzee, ondanks zijn beperkte omvang, toch een factor was waarmee anderen rekening moesten houden. Maar sinds 22 november is de postzegel aan het muteren en heeft die een papperige consistentie aangenomen: de Pudding aan Zee. Een onbestuurbare klont zure machteloosheid die elke dag opnieuw zijn dissonantie aan het publiek voorschotelt. En het verbijsterde volk ziet nu hoe op de bühne het hulpeloze kwartet zijn concerto allegro van knarsende tanden weet voor te brengen.

Maar het volk is niet gek en weet dat een bedrijf dat in vijf maanden niet eens een grassprietje heeft geproduceerd allang zijn kwartet van machteloze directeurs de laan uit zou hebben gestuurd. Toch is de bende van vier er nog. Overdag kunnen ze in de beschutting van een formatiekamer nog hun tandenknarsen dempen. Maar ’s avonds klimmen er drie van hen naar de podia van het televisiescherm om wat ongenoegen te distilleren, terwijl de vierde zijn razernij op X de vrije loop laat.

Frans Timmermans leek met stomheid geslagen

Is het dan verbazingwekkend dat bijna niemand meer belangstelling toont voor hun brouwsel van gebakken lucht? Te beginnen met het demissionair kabinet dat de toekomst blijft boetseren alsof het missionair is. Er is toch geen nieuwe bestuurder aan de knoppen. En is het ook verrassend dat de leider van de oppositie zich plots uit zijn lethargie wurmt? Donderdag was Frans Timmermans door Nieuwsuur aan de tand gevoeld. Hij leek met stomheid geslagen dat hij nog als eventueel alternatief voor het rechtse formatiemoeras kon gelden. Vrijdag in het AD was hij concreter: “Er móet iets gebeuren en er gebeurt nu al een halfjaar niks. Ik vind dat je de Nederlanders niet eindeloos aan het lijntje kan houden. Zijn PVV, VVD, NSC en BBB aan een dood paard aan het trekken of komt er nog iets uit?”

Het duurde geen kwartseconde voordat Geert Wilders, als door een Aziatische hoornaar gestoken, op X ontvlamde: ‘Scenario Timmermans: GL/PvdA met VVD = 80 zetels voor de PVV’. Ik zou maar voorzichtig zijn bij het jongleren met virtuele wensdromen. Het volk, ook dat deel dat voor de PVV heeft gestemd, is zoals eerder gezegd niet gek: alleen al die echte zetels vasthouden zou best een hachelijke onderneming kunnen worden. Het volk ziet ook dat de PVV-leider meer bezig is met het concipiëren van giftige tweets op X dan met formeren. Een formatie die hij in navolging van twijfelkontje Omtzigt ook eens woedend heeft verlaten.

Met de tweets van Geert is de wereldvrede altijd een stukje ingewikkelder

Eveneens ziet het volk dat Wilders met zijn hoofd meer in het buitenland vertoeft dan aan de tafel van vier. Volgende week reist hij naar Boedapest om een samenzijn van radicaal-rechtse residu’s bij te wonen. En, alweer op X, was hij er vrijdag als de kippen bij om zich met de Indiase verkiezingen te bemoeien: ‘Good luck my friends from India. India is een sterke en trotse hindoe-natie en een echte democratie – in tegenstelling tot het barbaarse islamistische buurland Pakistan.’ Met de tweets van Geert is de wereldvrede altijd een stukje ingewikkelder.

Ik kan me vergissen, maar die steriele onderonsjes in Den Haag zullen uiteindelijk in niets uitmonden. Hoog tijd dat een gepatenteerde banketbakker de Pudding aan Zee komt repareren.

Twee keer per week werpt columnist Sylvain Ephimenco zijn blik op de actualiteit. Lees zijn columns hier terug.