Marina is al haar hele leven chronisch ziek: ‘Ik ben dankbaar voor vandaag, dat ik nu ademhaal’
‘We kunnen in dit ziekenhuis niets meer voor jou doen’, zegt de Zaanse longarts van achter zijn bureau tegen mij. Op dat moment ben ik veertien. Mijn leven draait dan om overleven. Vaak kom ik halverwege de dag tot stilstand door benauwdheid of een jeukende huid.
Ik ben extreem allergisch, wat zich uit in astma en eczeem. Elke ochtend word ik als kind en tiener wakker met ademnood en is mijn huid kapot. Ontelbare wonden over mijn hele lijf, omdat ik me ‘s nachts tot bloedens toe heb opengekrabd. En dan moet de dag nog beginnen. Het voelt alsof ik met 2-0 achtersta.