De regio als plaats delict en als decor voor drama

Dorpsdrama in Weiteveen, Drenthe. Na een jarenlange twist over verborgen gebreken van een woning schoot een 50-jarige man in januari een echtpaar dood. Woensdag begon het strafproces hierover. De verdachte bekende schuld, betuigde spijt en zei huilend in een opwelling te hebben gehandeld. Het OM zei echter dat het een vooraf geplande moord was. Opmerkelijk aan de zaak is dat de man na de daad een Facebookfilmpje postte waarin hij zichzelf overstuur verdedigde. Hierop kreeg hij veel steunbetuigingen.

Alle nieuwsbulletins en talkshows besteedden woensdag aandacht aan het proces. Veel meer dan de procesdag navertellen en speculeren over de geloofwaardigheid van de man kwam het niet. Maar het kan niet anders of ergens in Hilversum zit iemand te bedenken: hier zit een serie in.

Gek genoeg worden er niet zo veel plattelandsseries gemaakt voor de Nederlandse tv. Dokter Deen, Dokter Tinus, De zwarte tulp kan ik uit mijn hoofd opsommen. En langer geleden Het wassende water en Dagboek van een herdershond. Dat er wel behoefte aan is blijkt uit de hoge kijkcijfers van Zussen (NPO1). Met 1,7 miljoen kijkers is de serie een grote hit voor Omroep Max, nog groter dan de familieserie Oogappels dat eerder op dit tijdstip werd uitgezonden. Ook een opsteker voor streamingdienst NPO Plus, met in de eerste week al een miljoen streams.

Knap gemaakt genrestuk

Drie jonge vrouwen die elkaar niet kennen, treffen elkaar bij de notaris die hen vertelt dat ze halfzusters zijn, kinderen van dezelfde vader (Huub Stapel). Die is helaas zojuist in de gierput verdronken, zijn dochters erven zijn schapenboerderij. De serie volgt hoe de drie zeer verschillende vrouwen omgaan met deze plotse wending in hun leven, hoe ze eerst niets van elkaar willen weten maar toch samen komen. Verder maakt de postume onthulling een hele reeks aan dorpsgeheimen los. Het zusterschap is niet de enige onvermoede familieband die bloot komt te liggen. Ondertussen aast de rijke veevoerfamilie van het dorp op de familieboerderij.

Het lijkt wel een streekroman en dat is het ook. Een pastorale: het geromantiseerde platteland als toevluchtsoord voor van de natuur vervreemde stedelingen. Want wat moet het heerlijk zijn om op de schapenboerderij te werken met altijd genoeg tijd om naar het dorp te rijden voor een drankje en een veelbetekenend gesprek. Helaas spreekt niemand dialect en is de plaats van handeling niet vast bepaald, zoals in streekromans. Zussen is een warme serie, een knap gemaakt genrestuk, sterk gespeeld, zonder veel verrassingen maar dat hoeft ook niet altijd. Het tempo ligt erg laag. (Tip voor de ongeduldige stedeling: kijk online op anderhalve of dubbele snelheid.)

De plot staat centraal. In vrijwel iedere scène zit een nieuwe onthulling. Maar er is gelukkig ook wat ruimte om de personages een beetje uit te diepen. Rolinde (Joy Delima) is de enige dochter die haar vader gekend heeft, zij woonde bij hem en wil zijn boerderij voortzetten. Door de onthulling valt haar vader van zijn voetstuk. Faya (Melody Klaver) is de stadse carrièrevrouw: single, flapuit, gekleed in roze, blauw, oranje. Zij moet het drama wat lucht geven door bijvoorbeeld in een opwelling een stierkalf van de slacht te redden, het dier Gucci te noemen en ermee aan de sleep te gaan.

De interessantste zus is Nienke (Fockeline Ouwerkerk), een Amersfoortse moeder die haar familieleven volledig overhoop gehaald ziet worden. De grootste cliffhanger betreft haar afkomst. Want hoewel op het eind iedereen met elkaar vrolijk rond de tuintafel zit, blijven er genoeg geheimen over voor een tweede seizoen.