Teuns klaar voor hoofdrol in Waalse Pijl en Luik: ‘Aflopend contract of niet, het vuur in mij brandt altijd’

Vijftiende werd je zondag in de Amstel Gold Race. Scoorde je daarmee onder je intrinsieke waarde?

“Het werd niet wat ik voor ogen had. Aan de voet van de Gulperberg schoot mijn ketting eraf. Ik bleef rustig, reageerde snel en efficiënt. Tegelijk vreesde ik: zo meteen ontploft de koers, het is voorbij. Er was wat versnippering, waar ik doorheen moest zigzaggen. Tot mijn verbazing ging dat zeer vlot. Ik raakte opnieuw voorin, klaar om de verwachte versnelling van Van der Poel op te vangen. Maar er gebeurde niets.”

Verkeek je jezelf op hem?

“Ik stemde mijn koers niet exclusief af op Van der Poel. Hij was de torenhoge favoriet, maar ik hield ook jongens als Cosnefroy, Skjelmose en Pidcock in de gaten. Toen Pidcock ging, had ik net zelf een paar keer gecounterd. Hier zullen ze wel op reageren, dacht ik. Niet dus. Achter de kopgroep toonde ik me nog bereid om vol te koersen, met gelijk welke kopman, maar er werd te veel naar elkaar gekeken. Zonde.”

Het was even wachten op je dit voorjaar, maar in de Ronde van Vlaanderen (achtste) stond je er plots.

“Puur cijfermatig, uiteraard als gevolg van het erbarmelijke weer, was dat een van de zwaarste wedstrijden uit mijn carrière. Ik had een goede voorbereiding, op training liep alles perfect. Maar in de Ronde van Catalonië moest ik opgeven met de naweeën van een slokdarmontsteking. Ik ben echt heel zwaar ziek geweest (Teuns belandde rond Nieuwjaar drie dagen in het ziekenhuis, JDK).

“De infectie leidde tot overgevoeligheid van mijn maag. Bij de minste stress- of inspanningsprikkel ging mijn lichaam in extreme beschermmodus. In combinatie met bijvoorbeeld een teveel aan koolhydraten gaf dat problemen. De maag, die in koers sowieso al anders functioneert dan in het normale leven, protesteerde. Vervelend. Zeker met hoe het peloton tegenwoordig tekeergaat. Rust is er niet meer bij, het gaat constant hard. En als de Pogacars, Van der Poels en Van Aerts dezer wereld er op 50, 80 of soms zelfs 100 kilometer van de finish aan beginnen, dan moet je bij de pinken zijn of je mist de beslissing.”

Ligt die agressieve koersstijl jou?

“Er rest je geen andere keuze als je wilt meespelen voor winst, of op zijn minst voor het podium. Ik sta er alleszins voor open, zondag mocht het wat mij betreft op de eerste keer Cauberg (82 kilometer van het einde, JDK) al losbarsten. Maar je moet dat natuurlijk niet blind doen, want dan loop je het risico om jezelf helemaal kapot te fietsen.”

‘Een dunne lijn, met oren en een neus aan’, omschreef Michel Wuyts je aangezicht in een column. Sta je scherper dan vorig jaar?

“De klassieke lente van 2023 was niet meteen een referentie, daarvoor was ik te vaak ziek. Laten we zeggen dat ik op mijn gewicht van twee jaar geleden zit toen ik de Waalse Pijl won. Ik heb wat meer tijd doorgebracht in de gym, afgelopen winter. Wellicht ligt het daaraan.”

Ideaal, voor wat je zelf je de belangrijkste week van het jaar noemt.

“Zeg maar ‘maand’. Nooit nog zal ik de Ronde van Vlaanderen loskoppelen van de Ardennen-klassiekers. Die past perfect in het wedstrijdenpakket waar ik een doel van maak. In 2021 heb ik eens álles gereden en was ik uitgeblust tegen de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Mijn motor haalde nog een degelijk toerental, maar de finesse was eraf. Dat mag ik dus niet meer doen.”

Op 1 maart werd je 32. Wordt leeftijd stilaan een factor?

“Als je het vergelijkt met vijf, zes jaar geleden wel, natuurlijk. Deels omdat het wielrennen sindsdien is geëvolueerd. Maar als ik zie op welk niveau ik nu nog altijd meedraai, dan acht ik mijn rol niet uitgespeeld. De zogenaamde ‘tussengeneratie’ wordt vaak weggezet tegenover de opkomende, snelgroeiende jeugd. Mijn kamergenoot Jakob Fuglsang is er 39. Hij zat op zijn top toen hij 34 was, zegt hij. Wout Poels won vorig jaar zijn eerste Tour-rit op zijn 35ste, Michael Woods zelfs op zijn 36ste. Dan heb ik nog wel wat te goed, zeker?”

De vormcurve van Mathieu van der Poel buigt wat af. Hij lijkt alvast te pakken zondag in Luik-Bastenaken-Luik.

“Het is niet omdat hij in de Amstel niet de hoge toppen scheerde dat zijn vorm plotsklaps is verdwenen. Koers is ook tactiek, niet enkel power en conditie. Hou er dus maar rekening mee in Luik.”

Je contract bij Israel-Premier Tech loopt eind 2024 af. Maakt dat de komende dagen nog belangrijker?

“Oké, ik zit in een contractjaar. Dan worden de resultaten eens zo belangrijk. Maar of mijn verbintenis nu afloopt of nog drie jaar doorloopt, dat verandert niets aan mijn ambitie om grote koersen te winnen. Of op zijn minst toch podium of top tien te rijden. Mijn vuur brandt altijd.”

Sportief manager Rik Verbrugghe zou je heel graag houden.

“Ik ben hier gelukkig. Het gaat goed. De ploeg heeft al grote stappen gezet en zal de komende jaren ongetwijfeld nog evolueren. Maar ik houd alle pistes open. Tot voor kort was het op dat vlak windstil. (grijnst) Na de Ronde van Vlaanderen is het wat harder beginnen te waaien. We zien wel. Dat allroundprofiel is een pluspunt, maar het maakt het niet per definitie makkelijker om een contract te versieren.”

Waalse Pijl, vandaag om 13.45 uur op VRT 1