‘Ik wilde een speciale band’: de uitspraken van Bart De Pauw in zijn interview met Gert Verhulst

“Ik ben niet meer de man van zeven of twintig jaar geleden. Ik heb intussen wel door wat er is fout gegaan en wat ik had moeten weten en zien”, vertelde De Pauw in een speciale aflevering van De tafel van Gert. Die werd eerder op de dag opgenomen, zonder publiek of gasten, volgens de zender “om de tijd te kunnen nemen voor een uitgebreid gesprek”.

De Pauw noemde als grootste fout dat hij “heel veel vervelende berichten” heeft gestuurd. “Ik wilde altijd een speciale band hebben met een aantal dames. Een aantal mensen waarmee je werkt, zit daar niet op te wachten.” Hij gaf ook toe dat als hij ‘alcohol gedronken heeft en in vakantiestemming is, het snel naar honderd kan gaan’.

De Pauw verklaarde dat hij op het moment van de meldingen niet doorhad dat zijn gedrag ongepast was geweest. “Ze waren op dat moment op zoek naar de Weinstein van Vlaanderen. Toen viel mijn naam ook. Daar heb ik me tegen willen verzetten. Ik heb nooit mijn macht misbruikt, maar ik zat wel in een machtspositie. Ik was me daar niet van bewust op dat moment.”

Bart De Pauw kwam in 2017 in opspraak na klachten over grensoverschrijdend gedrag. De VRT verbrak de samenwerking met hem en er volgde in 2021 een proces voor de correctionele rechtbank in Mechelen. Daar werd de televisiemaker schuldig bevonden aan belaging van vijf vrouwen en elektronische overlast bij een van hen.

“Ik wou dat ik het kon terugdraaien, ik wou dat ik het had gezien”, gaf De Pauw zijn fouten toe in het interview. Tegelijk wees hij erop dat er in het hele verhaal “veel op een hoop gegooid” werd. Zo wees hij erop dat lang niet alle betrokken vrouwen duizenden berichten hadden gekregen. Ook had hij met een aantal vrouwen iets gehad. “In de rechtbank hebben we die context kunnen geven. Voor 20 van de 26 aanklachten ben ik vrijgesproken.”

Ook trok hij de rol van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen in vraag. Het instituut had de erelonen van de advocaten van de slachtoffers betaald. “Liesbet Stevens (adjunct-directeur) heeft dat hele feestje betaald. Die dames hebben niets moeten betalen, de federale overheid wel.”

De Pauw benadrukte meermaals in het gesprek dat zijn rechtszaak behandeld is door drie vrouwelijke rechters. "Zij hebben alles nauwkeurig onderzocht. Dat vonnis is heel streng voor mij, maar ze hebben een punt als ze zeggen dat ik onrust heb gebracht bij een aantal dames.”

Kritischer was hij voor journalisten. “Ik lees dat ik ziek ben, dat ik in behandeling moet. Ik ben al zeven jaar in therapie. Ik krijg sms'en en mails binnen met een bloeddorstigheid. Dan vraag ik me af: doen jullie nu niet hetzelfde als jullie me verwijten? Journalisten gebruiken hun vileine pen als een 'license to kill'. Dat komt binnen bij mij, bij mijn vrouw en bij mijn kinderen."

Hij sprak ook over de documentaire Het proces dat niemand wou, waarin de betrokken vrouwen hun verhaal doen. De Pauw werd voor het proces gecontacteerd door documentairemaakster Tess Uytterhoeven met de vraag of hij wou meewerken. De Pauw haakte naar eigen zeggen af omdat hij niet wist wat haar insteek was. “Ze zei dat ze enkel wilde ‘registreren’, maar dat kon volgens mij niet. Bovendien hoorde ik erna dat ze al vijf interviews had afgenomen.”

Berucht

De voorbije weken kwam er weer aandacht voor de zaak, omdat de VRT de uitzending van de documentaire Het proces dat niemand wou over de zaak eerst tegenhield, “om alle kansen te geven aan gesprekken tussen de partijen in de zaak”. Die beslissing ontlokte heel wat kritiek. Uiteindelijk werd de documentaire toch uitgezonden.

De Pauw bevestigde dat hij met de VRT contact had gezocht naar aanleiding van de uitzending. Hij wou ook een voorstel doen rond een nieuw programma. “Ik wou kijken hoe ik als pleger een bijdrage kon leveren aan het debat, weg van het proces. Geen enkele man gaat zich herkennen in het beeld dat van mij opgehangen wordt in die documentaire.”

De Pauw zei dat zijn leven op slag veranderd is. “We stonden buiten [bij de VRT], we werden ontslagen door Paul Lembrechts (oud-VRT-baas, red.) en we hadden een bedrijf met 28 mensen. We hadden niks meer: onze drie projecten voor de VRT werden alle drie opgeblazen. We hebben veel geluk gehad dat we kort daarna telefoon kregen van Fernand Huts van Katoen Natie, die nog een project had. Intussen in Koeken Troef! niks meer.”

Hij is veel vrienden verloren, en ook professioneel loopt het nog steeds moeilijk. “Zodra mijn naam opduikt, slaan de deuren dicht. We werken nu in de privé. Door die documentaire zijn nu weer wat afspraken uitgesteld ‘naar later’. Ik ben niet langer beroemd, enkel nog berucht.”

Concrete toekomstplannen heeft De Pauw niet, al gaf hij aan dat hij “nog veel verhalen in zich heeft”. Maar opnieuw schermgezicht? “Dat schip is vertrokken.”

Christine Mussche, advocaat van de slachtoffers, wou eerst de betrokken vrouwen spreken alvorens te reageren.