Vraag van Joost Klein niet zichzelf artistiek op te blazen

Het toeval kan soms malicieuze vormen aannemen. Om 22 uur Nederlandse tijd zaterdag begon de Islamitische Republiek Iran meer dan 300 projectielen op Israël af te vuren. Vooral de 36 kruisraketten en 110 ballistische raketten hadden een ravage kunnen aanrichten als ze niet uit de lucht waren gehaald. Op dat moment waren in Amsterdam zanger Joost Klein en tal van andere deelnemers aan het volgende Eurovisiesongfestival aan het optreden in het uitverkochte Afas Live. Eerder op de avond was Joost Klein door pro-Palestijnense demonstranten gevraagd om niet naar Zweden af te reizen, dit om tegen de aanwezigheid van Israël bij het Eurovisiesongfestival te protesteren.

Ook zonder te weten dat er een aanval op Israël op het punt stond te beginnen, was het antwoord van de Nederlandse zanger definitief en voorspelbaar: neen. Niet dat Joost het wel of niet mag weten dat Iran het land is van de 853 executies vorig jaar (Amnesty International), het land ook dat donderdag door de Argentijnse justitie verantwoordelijk werd gesteld voor de aanslag op Joodse instellingen in Buenos Aires (1994, 85 doden). Maar buiten dat, je vraagt niet aan een artiest die tot de favorieten voor het festival wordt gerekend en waarvan het nummer Europapa op YouTube 18 miljoen keer is bekeken, zichzelf artistiek op te blazen. Dan krijg je je eigen deksel op je eigen neus.

Het is overigens niet de eerste keer dat BDS (Boycot, Desinvesteringen en Sancties) aan een kansloze missie tegen Israël begint. En zeker niet als die samengaat met een diepgewortelde obsessie van deze activisten voor het Eurovisiesongfestival. In 2018 lanceerde BDS de actie ‘Israël Zero Points’ tijdens het festival. Het werd een memorabel fiasco: de Israëlische Netta won ruim met haar eigenaardige kippengeluiden. Het jaar erop vuurde Hamas, vlak voor het begin van het festival in Tel Aviv, 690 raketten vanuit Gaza op Israël. Toch vroeg BDS de deelnemerslanden om een boycot van Tel Aviv. Alweer een faliekant mislukte onderneming.

Goed, nu heeft men Joost Klein en zijn Europapa in het vizier. Buiten de demonstratie van zaterdag had BDS een open brief opgesteld die door 250 ‘artiesten en kunstenaars’ is ondertekend. ‘Beste Joost’ wordt daarin ‘met klem gevraagd om niet mee te doen aan het artwashen van genocide!’ Ook wordt de EBU die het festival organiseert beschuldigd van ‘haar beschamende, hypocriete medeplichtigheid aan de genocide van Israël’.

Benieuwd naar de 250 grote namen van artiesten en kunstenaars ben ik de lijst van ondertekenaars gaan doorlopen. Ik trof er vooral veel voornamen, wat deze open brief deels het karakter van anonimiteit gaf. Maar eerlijk is eerlijk, er is ook een handvol acteurs die bekend is bij het grote publiek: Nasrdin Dchar, Najib Amhali, Walid Benmbarek of Ramsey Nasr. Hun goed recht, maar ik vroeg me af: zouden ze dan ook de grootste kans van hun carrière op verzoek laten schieten omdat, ik zeg maar wat, hun Hollywood-regisseur uit Israël komt? Overigens was van die ‘250 mensen met creatieve beroepen’ weinig te vernemen afgelopen zaterdag in Amsterdam. Volgens berichten waren de BDS-demonstranten met hooguit enkele tientallen gekomen.

Twee keer per week werpt columnist Sylvain Ephimenco zijn blik op de actualiteit. Lees zijn columns hier terug.