Kiezen kinderen hun eigen ouders? Waarom deze opvoedgedachte me rust en vertrouwen gaf
Het belangrijkste opvoedadvies dat ik kreeg kwam ongevraagd en bovendien te vroeg. Ik had geen kinderen en ze waren evenmin in aantocht. Het waren woorden van een toenmalige collega. Hij had gehoord dat ik ging trouwen en sprak vrijmoedig, gemeend én uit ervaring: ‘Weet wel, kinderen kiezen hun eigen ouders.’
Helemaal verklaren kan ik het niet, de bewuste zin niet noch het geruststellende effect dat het op mij heeft gehad. Maar ik doe een poging.
Juist in het opvoeden komen vaak gevoelens van schuld en onmacht mee, van een voortdurend tekortschieten. Je vormt een kind niet zomaar naar je beeld. Het heeft een eigen karakter en ook al heel snel een eigen wil. Plak de term ‘maakbaar’ gerust achter het behang.
En toch, iedere ouder zal het herkennen, steek je er dag in dag uit uren aan energie in, niet om ze te ‘maken’, wel om ze te ‘vormen’. En nu komt het, want wat betekent dan die raadselachtige zin? Dat het andersom precies zo werkt: kinderen steken die energie net zo goed in jou, ze ‘kiezen’ daarin hun ouders. Niet letterlijk, en eerder onbewu..
