Lorena Wiebes na blunder in Amstel Gold Race: ‘Deze fout maak je één keer in je carrière’

Ze kan niet geloven hoe dom ze net is geweest. Lorena Wiebes (25) is net over de finish in Berg en Terblijt en huilt. Het zijn geen tranen van geluk, maar van verdriet en frustratie. Ze heeft net een ultieme kans gemist om voor de eerste keer de Amstel Gold Race te winnen. Veel te vroeg steekt ze haar handen in de lucht om de overwinning te vieren, waardoor Marianne Vos (36) haar nog met een ultieme jump voorbij kan. Wiebes weet het direct en wil eigenlijk verdwijnen. Zo dom voelt ze zich.

Haar ploeggenoten van SD Worx vangen Wiebes op in de finishstraat. Demi Vollering ontfermt zich over haar en rijdt mee terug naar het podium. Want ja, daar moet ze alsnog heen vanwege haar tweede plaats. Ook dat nog, een beetje blij moeten zijn terwijl je net de grootste blunder uit je sportieve leven hebt gemaakt.

Het is een klassieke fout, te vroeg juichen. Grote wielrenners gingen Wiebes voor. Julian Alaphilippe tijdens Luik-Bastenaken-Luik, toen Primoz Roglic won. Erik Zabel in Milaan-San Remo, toen Oscar Freire won. Bijgekomen van de eerste woede reageert Wiebes: “Het is een fout die je één keer in je carrière maakt. Het was gewoon heel, heel dom. Ik heb Marianne gewoon niet gezien. Ik heb het enorm verkloot. Ik was gefocust op Elisa Longo Borghini. Zij reed geen rechte lijn en ik zat bijna in de hekken. Ik ga hier nog wel een paar nachten van wakker liggen. Maar ik moet ook weer verder. Er volgen nog nieuwe doelen.”

Maar dit was dé kans voor Wiebes om als sprintspecialiste toch ooit de Gold Race te winnen. De wedstrijd werd namelijk met 60 kilometer ingekort, nadat de koers werd geneutraliseerd. Een politieagent was gewond geraakt bij een ongeval op het parcours. Vanwege het politieonderzoek moest de organisatie drastisch improviseren, om niet ook de mannenwedstrijd in de problemen te brengen. Dat maakte de vrouwenkoers volledig anders dan voorzien, met drie plaatselijke rondjes op het einde.

Wiebes was sterk op de Cauberg, maar een kortere, minder zware koers is ontegenzeggelijk in haar voordeel. Dat gaat normaal gesproken de komende jaren niet meer gebeuren. Ze pareert die stelling: “Maar juist doordat de koers korter was, ging het heel hard. De koers was meteen ‘aan’. Dus het geeft me ook wel vertrouwen dat ik hier op een dag alsnog kan winnen. Nu een paar dagen balen en op naar volgend jaar.”

Winnares Vos heeft met Wiebes te doen, maar winnen is winnen. Zelf maakte Vos het in 2021 ook bijna mee in de Amstel Gold Race. Toen juichte zij óók vroeg en kwam Vollering er nog bijna over. “Dus ik weet dat het gek kan lopen in de finishstraat. Dat de wind ineens nog iets kan doen. Ik heb even kort met Lorena gesproken. Het is voor haar natuurlijk enorm zuur. Als ik me verplaats in haar, dan baal ik een beetje mee.”

Maar routinier Vos voegt dus nog maar eens een grote overwinning toe aan haar uitpuilende palmares. Vorige week was zíj nog degene die baalde, maanden had ze toegeleefd naar Parijs-Roubaix. Ze was sterk, maar op de wielerbaan van Roubaix kwam ze er in de sprint tegen Lotte Kopecky niet aan te pas. Weg kans om een spaarzaam leeg vakje op haar bingokaart af te kruisen.

Op een nieuwe kans moet ze een jaar wachten. Of haar tweede zege in de Amstel dat goed maakt? “Zo werkt dat niet in topsport. Je kunt gemiste kansen niet goedmaken met andere overwinningen. Zo denk ik niet. Ik ben vooral heel gelukkig dat ik nu wel heb gewonnen.”